Vikan - 03.10.2000, Síða 59

l JÍ7THI
Lesandi segir
Guðríði
Haraldsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni meö
okkur? Er eitthvað sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lífi þínu? Þér er vel-
komiö aö skrifa eöa hringja til
okkar. Viö gætum fyllstu
nafnleyndar.
Ilcimilisi'ungið cr: Vikun
- „Lífsreynslusugu‘% Seljavcgur 2,
101 Rcykjuvík,
Nctfung: vikun@frodi.is
Hún vonaúi heitt og inni-
lega aA hann niyndi svara
bréfí hennar og vildi ekki
hugsa út í aft hann g:e(i vel
verift dáinn.
lega vegna hræðslu við að
missa einkason sinn frá sér til
einhverrar konu á íslandi.
Pabbi hennar lét símanúm-
er sitt fylgja bréfinu og Gerð-
ur ákvað að hringja strax í
hann. Þegar hún heyrði rödd
föður síns í fyrsta skipti á æv-
inni brast hún í grát. Hann
varð klökkur og virtist afar
glaður að heyra í henni.
Gerði fannst svo gott að vera
búin að finna pabba sinn eft-
ir öll þessi ár því hana hafði
alltaf vantað eitthvað í líf sitt
og nú var það loksins fundið.
Þau töluðu lengi saman og
ákváðu að þau yrðu að hitt-
ast. Þau væru búin að missa
heil þrjátíu ár af samvistum
hvort við annað og lífið væri
alitof stutt til að láta lengri
tíma líða. Hann vildi bjóða
henni og syni hennar til
Bandaríkjanna strax, helst
daginn eftir. Gerður sagðist
eiga sumarfrí eftir tvo mánuði
og þá gætu þau komið og
stoppað í heilan mánuð. Fað-
ir hennar sendi þeim farmiða
fljótlega og gott betur
en það. Fjöldinn all-
ur afgjöfumbarst
^ þeim mæðgin-
um einnig „með
ástarkveðju frá
pabba og afa“.
Því miður
slitnaði sam-
band mitt end-
anlega við
Gerði á þess-
um tíma-
punkti í lífi
hennar en ég
frétti að hún hefði farið í
þessa ferð til Bandaríkjanna
og þar hefðu orðið miklir
fagnaðarfundir. Síðast þegar
ég heyrði af henni var hún í
miklu og góðu sambandi við
föður sinn og var alsæl með
lífið og tilveruna.
sannleikann, pabbi hennar
héti Albert og hefði verið her-
maður á Vellinum. Hún bætti
svo við að hún hefði ekki vilj-
að særa hana með því að segja
henni að þrátt fyrir mörg bréf
sem hún hefði skrifað honum
um að hún væri ófrísk, og síð-
ar að honum hefði fæðst dótt-
ir, hefði hann aldrei svarað
henni. Svo stóð mamma
hennar upp, gekk að skattholi
í stofunni og opnaði skúffu
þar. Hún dró upp bréfsnepil
og rétti Gerði. Gerður sá að
þar var skrifað heimilisfang
föður hennar í Bandarfkjun-
um. Hún sagði Gerði að það
væri örugglega vonlaust að
skrifa honum, hún hefði
aldrei heyrt neitt frá honum
síðan hann yfirgaf landið fyr-
ir þrjátíu árum þrátt fyrir að
hafa margsinnis skrifað hon-
um. Þess vegna ákvað hún að
gleyma honum og vildi hvetj a
Gerði til þess sama. Gerður
komst í mikla geðshræringu.
Þarna sá hún svart á hvítu að
huldumaðurinn, faðir hennar,
var til í alvöru. Hún hafði haft
móður sína fyrir rangri sök öll
árin og verið viss um að saga
hennar um
þennan Albert
væri ekki sönn.
Gerður tók mið-
ann og ákvað að
prófa að skrifa
föður sínum
bréf. Hún skrif-
aði nokkrar lín-
ur þar sem hún sagði að hún
væri dóttir hans, hefði áhuga
á að komast í samband við
hann þrátt fyrir að hann hefði
aldrei svarað bréfum móður
hennar. Einnig sagði hún frá
því að hún ætti barn og hann
væri því orðinn afi líka. Síð-
an beið hún spennt. Hún
vonaði heitt og innilega að
hann myndi svara bréfi henn-
ar og vildi ekki hugsa út í að
hann gæti vel verið dáinn.
Nokkru síðar fékk hún ynd-
islegt svarbréf frá föður sín-
um. Hann sagði það til-
viljun að hann hefði
fengið bréfið frá henni
því hún hefði sent það
á heimilisfang móður
hans. Sú gamla væri
nýdáin og því hefði
bréfið verið sent áfram
til einkasonar hennar,
föður Gerðar. Hann
hafði enga hugmynd
um að hann ætti barn á
íslandi, hvað þá barna-
barn líka. Hann hefði
kynnst konu fljótlega eftir að
hann kom frá íslandi, kvænst
henni og farið að búa í næsta
nágrenni við móður sína.
Þeim hjónum hafði ekki
auðnast að eignast börn og
því kom það eins og þruma úr
heiðskíru lofti að hann ætti
barn á íslandi og einnig
barnabarn. Pabbi hennar gat
ekki útskýrt fyrir henni hvers
vegna hann hefði aldrei feng-
ið bréfin sem mamma Gerð-
ar sendi honum. Hann grun-
aði að sú gamla hefði lesið
þau og síðan eyðilagt, mögu-
Hann grunaði að sú gamla hefðí
lesið bréfin og síðan eyðilagt
bau. Mögulega hefði bað uerið
vegna hræðslu við að míssa
einkason sinn frá sér tíl ein-
hverrar konu á íslandi.