Menntamál - 01.12.1940, Síða 28

90
MENNTAMÁL
gæft, að þeir séu heyrnarsljóir. Slæm heyrn er því enn
afdrifaríkari fyrir námsgetu barnsins en gölluð sjón. And-
legur vanþroski getur og stafað af ýmsum sjúkdómum,
líkamlegri veiklun, óhentugri fæðu, þroskatruflunum,
rangri kirtlastarfsemi, eitlum í hálsi eða nefi, taugaveiklun.
Loks getur barnið verið óvenjulega seinþroska, án þess að
um neinn sjúkdóm sé að ræða.
í fám orðum má segja, að Binet-prófin séu ágætlega
fallin til að finna andlegan vanþroska barnanna. Þau
eru miður fallin til að finna afburða gáfubörn, einkum
er þau eru orðin stálpuð eða eru komin yfir 11—12 ára
aldur, og eins til hins, að komast að sérhæfileikum barn-
anna. En í báðum þessum atriðum gefa þay þó gagnlegar
bendingar.
Greindarprófin eiga að hjálpa kennaranum til að þekkja
betur nemendur sína: almennan andlegan þroska þeirra
og sérhæfileika. Þeim er ekki ætlað að koma í staðinn fyrir
skólapróf eða athugun kennarans á skapgerð og hæfileik-
um nemendanna, heldur ber að líta á þau sem eina aðferð
til að rannsaka þroska þeirra og hæfileika. Hvaða kosti
hefir þessi aðferð?
Pyrsti kosturinn, sem greindarprófin hafa, er sá, að þau
veita kennurunum liðsinni til að dæma um hæfileika ein-
staklingsins án þess að nauðsynlegt sé að hafa hann
langan tíma til reynslu. Reynslan sker auðvitað úr, hvort
barnið er t. d. hæft til æðra náms eða eigi, en hún getur
orðið dýrkeypt og sóað tíma barnsins til einskis og valdið
því sárum vonbrigðum.
Annar kostur greindarprófanna er sá, að þau sýna
frekar hœfileikana til náms eða starfs en þekkingu, kunn-
áttu og leikni, sem einstaklingarnir hafa aflað sér í ýmsum
greinum, með mismunandi ástundun og við misjöfn
námsskilyrði og námsaðferðir. Greindarprófin eru frekar