Menntamál - 01.08.1961, Side 62

140
MENNTAMÁL
eins og demantsglampi í augu hans — átti hún ekki lieima í hans eigin
sái? Hvelfdist ekki himininn einmitt fyrir innan augað, sem skynjaði
hann?
Honum þótti sem anda hans væri ekkert of hátt og ekkert of lágt-
Hann teygaði andvarann frá uppsprettum loftsins og lét hjartað slá
fast við moldina. Hann elskaði allt og honum bauð við engu.“
Ég vil enn vitna í skáld. Danska skáldið Poul La Cour1) :
„Þér virtist sá, sem taiaði um stjörnurnar tvær, frostið og vind-
inn, vera að sýna sig með tungutali, þar til þú beygðir þig niður að
myndinni og opnaðir þig fyrir hinni skynrænu uppspretlu hennar
Þá sástu, að frost og vindur lýsa. Þau flæða yfir hús þitt og huga nteð
ókunnri alheimsbirtu. Þú ert hvelfing stjarna. Alheimurinn varð
heimkynni þitt.“
Enn fremur úr sömu bók (bls. 63): „Rökfræði Ijóðsins skapar
veruleika. Verði ljósl Og ljósið verður eins og ylur á hönd þinni.
Hún er ekki athugun, heldur umföðmun. Sigur hennar er hin fáu
opnu augnablik, þegar þú í orðvana innlífun rannst saman við tilver-
una og varst í stofni hennar eins og bjalla í berki.
Nirvana er ekki tóm heldur summa allra liluta. Einn dropi, og þú
býrð í hjarta hans.“
Ef verða mætti einhverjum til skýringar, leyfi ég mér
að tilfæra glefsu úr bók, er nefnist „Kosmisk bevidsthed“
eftir danska heimspekinginn Martinus. Martinus kemst
svo að orði2) :
„Hvað er þá „alheimsvitund?" „Alheimsvitund" er sama sem af-
leiðing af fundi og samruna; annars vegar aðdráttarkraftur, sent býr
í einstaklingnum og beinist að umhverfinu og hinni ytri náttúru, og
hins vegar endurvirkandi kraftur í náttúrunni, sem yfirskyggir ein-
staklinginn. í Biblíunni er þessi gagnvirkandi aðdráttarkraftur í ein-
staklingnum og náttúrunni fólginn í skipun forsjónarinnar eða Guðs:
„Verði ljós!“
Margur mun efalaust verða til að segja, að reynsla þess-
ara manna sé ekki annað en hugarburður, einber vitleysa,
1) Poul La Cour: Fragmenter af en dagbog. Gyldendal 1958 bls.
109-110.
2) Martinus: Kosmisk Bevidsthed. Kosmos, Khöfn 1950 bls. 5.