Menntamál - 01.08.1961, Blaðsíða 85

MENNTAMÁL
163
að fullnægja samfélagslegum metnaði sfnum. Hlutunum er í raun-
inni öfugt farið. Raunsæ athugun á starfssviði og menntunarkröfum
leiðir líkur að því, að staða barnakennarans muni þá fyrst laða að
sér nýliða úr stétt bænda og iðnaðarmanna, þegar enginn dregur
lengur í efa „akademiskan karakter“ þessa náms og starfs.
Hins vegar greinir menn á um það, hversu þeirri kennaramennt-
un verði komið i framkvæmd, sem skipar kennurum á bekk með
andlegum forystustéttum í þjóðfélaginu. Frá því 1945 bafa eftir-
farandi sjónarmið komið fram: Barnakennarar og samtök þeirra
bafa verið trú byltingasinnaðri erfðavenju sinni, og þeir hafa af
þrautseigju krafizt háskólamenntunar fyrir alla kennara.
„Gewerkschaft Erziehung und Wissenschaft" boðaði þetta mark-
mið í stefnuskrárformi 1945. Þar eru nýir, sjálfstæðir kennaraháskól-
ar taldir vera tímabundin lausn. Þeim sé því aðeins unandi,
að tryggt sé frelsi í kcnningu og rannsókn og kennarar verði kvaddir
til starfa með sama hætti og við háskólana, að námið sé eigi skemmra
en sex semester og stúdentar liafi frjálsræði lil þess að fara á milli
skóla. (Arbeitsgemeinschaft deutscher Lehrerverbánde í Bielefeld).
Fyrir utan samtök kennara hafa sérfræðingar mælt eindregið með
sjálfstæðum kennaraháskólum (pedagogiskum háskólum) og talið þá
vera beztu lausnina, og hafa þeir gert grein fyrir þessu í tveimur
vönduðum yfirlýsingum. Hin einstöku lönd, að Hamborg undan-
skilinni, hafa tekið upp sjálfstæða kennaraháskóla. Niður-Saxland,
Slésvík—Holstein og Norður-Westfalen liafa sett þeim háskólalög
og reglur. Hessen hefur lagt fram áætlun um fremur litla „Hoch-
schulen fúr Erziehung", með rétti til að veita doktorsgráðu og þar
með kornið háskólunum til þess að sigrast á hlédrægni sinni.
Jafnvel Baden—Wúrtenberg, sem átti að baki ágæta reynslu af
kennaraskólum, hefur hallað sér að sjálfstæðum kennaraháskólum
eftir 1958.
Berlín heldur einnig last við hina sjálfstæðu kennaraháskóla, en
Berlín hefur gengið lengst í því að krefjast sameiginlegrar kenn-
aramenntunar fyrir allar tegundir skóla og öllum háskólum Berlínar
hefur verið gert skylt að eiga sameiginlega aöild að hinum vísindalega
hluta kennaramenntúnarinnar.
Á síðustu árum hafa ýmsar stefnur og straumar markað sér svo
ákveðinn farveg, að nokkra grein má gera sér fyrir þeirri væntanlegu
kennaramenntun, sem hugsanlegt er, að öll þýzk lönd eigi eftir að
koma sér saman um.
Stefnt er að sjálfstæðum kennaraháskólum i tengslum við háskól-
ana. Það felur tvennt í sér. / fyrsta lagi að kennaraskólinn (Seminar)
er úr sögunni. Jafnvel þar sem hann hefur reynzt ágætlega og fóstrað