Menntamál - 01.04.1965, Page 75

MENNTAMAL
69
beint, eftir þræði eða þráðlaust, eða á filmum eða bönd-
um.
Nokkur atriði, er hafa þarf í huga við undirbúning og
sviðsetningu sjónvarpsefnis.
1. Sjónvarp byggir meira á því, sem á skerminum sést,
en hinu talaða orði. Ilvert það efni, sem sjónvarpað er,
verður því að aðlaga þessurn eiginleikum sjónvarpsins fyrst
og fremst. Ef það er látið undir höfuð leggjast, mætti rétt
eins flytja viðkomandi efni í útvarp. Ekkert skammaryrði
frá stjórnanda sjónvarpsupptöku er eins ónotalegt og það,
að þetta hafi verið dágóður útvarpsflutningur!
2. Efnið skal vera eins einfalt og frekast er unnt, svo að
aðalatriði verði áhorfandanum þegar í stað augljós. Fjöldi
smáatriða, óþarfa skreytingar eða tætingslegur bakgrunnur
er til ills eins. Betra er að hafa fáa þátttakendur en marga,
og allur sviðsútbúnaður á að vera eins einfaldur og hægt er.
3. Ef kennari útbýr efni þannig, að hann þarf að hafa
nemendur við upptökuna, þá er ráðlagt, að þeir séu upp-
teknir í námsstarfi, en ekki hafðir lil að sýnast. Börn eru
að jafnaði áhrifameiri þátttakendur, ef þau eru látin svara
og starfa eins og augnablikið býður, heldur en ef atriðið er
æft fyrirfram.
4. Málfar allt og Inigtök er æskilegt að sé sem skýrast og
einfaldast og franrsetning hógvær og látlaus. Orðaval og
þyngd máls verður ævinlega að nriðast við þann hóp fólks,
senr efnið er ætlað, án þess að ganga of langt til nróts við
lágkúrulegt dægurnrál.
5. Þýðingarmikið er, að kennarinn lrafi fullt vald á efni
því, er hann lrefur til meðferðar, og kunni þá list að út-
skýra fyrir öðrunr nreð álrugavekjandi sýnikennsfu, sé glað-
vær og lrafi einlæga framkomu.
6. Sú kennsla, sem ekki er að öllu leyti utanaðlærð og
æfð, virðist nrun þægilegri og eðlilegri á allan hátt. En þar
sem sjónvarp krefst nákvæmni og hver mínúta kostar stór-
fé, verður að finna þarna málamiðlun. Sú málamiðlun er