Vorið - 01.09.1945, Blaðsíða 10

72
VORIÐ
„Já, auðvitað gerum við það,“
mælti Óli.
Síðan klifraði skipstjórinn riiður í
bátinn og innan stundar var hann
kominn alllangt frá skútunni.
Drengirnir byrjuðu nú á að þvo
þilfarið og unnu af kappi í hálfa
klukkustund. Þá rétti Ferdinant úr
sér og mælti: „Nú er hann kominn
í land.“ Því næst fleygðu þeir frá
sér þvottaáhöldunum, gengu aftur
á skipið og lögðu sig þar til svefns.
„Nú megum við ekki sofa of
lengi,“ sagði ÓIi.
„Ó, ætli við Ijúkum ekki við það,
sem eftir er á tveimur tímum?“
niælti Ferdinant.
„Já, en ef hann kæmi nú á með-
an,“ sagði Óli.
„Nei, nei, það gerir hann ekki,“
svaraði Ferdinant.
Og svo komu þeir segldúknum
fyrir undir höfðinu og sofnuðu
vært.
Eftir nokkurn tíma vöknuðu þeir
við umgang og köll á þilfarinu.
Ferdinant vaknaði fyrst og sá
marga einkennisklædda menn, eða
öllu heldur drengi á þilfarinu, og
áður en hann vissi af, höfðu jaeir
ráði/.t á hann og bundið hann á
höndum og fótum. Síðan létu
jaeir hann liggja endilangan á jail-
farinu. Óli vaknaði við þessar að-
farir og kallaði á lijálp, en innan
stundar lá hann einnig bundinn
við hliðina á félaga sínum.
„Hvar eru hinir?" spurði hár og
herðabreiður maður, sem var mikl-
um mun eldri en hinir gestirnir og
var auðsjáanlega fyrirliði flokksins.
„Skipstjórinn fór í land,“ sagði
Ferdinant. Honum datt í hug, að
hér væru ’áfengissmyglarar á ferð-
inni, eða sjóræningjar. Loks datt
honum í hug, að verið gæti að skoll-
in væri á styrjöld, þótt þeir liefðu
ekki heyrt jaess getið.
„Skipstjórinn--------Þú átt við
fyrirliða ykkar,“ mælti foringi að-
komumanna. „En hvar eru hinir.
Þið eigið ]só að vera tíu alls.“
Ferdinant horfði undrandi á l'or-
ingjann og Ola lá \ ið gráti.
„Við höfum aldrei verið neina
þrír á skútunni," sagði Ferdinartt.
„Hvað ættum við að gera með tíu
menn?"
„Við s.kulum fara varlega," sagði
einn pilturinn. „Þetta getur aþt
verið herbragð. Þessir tveir piltar
eiga að vera eins konar agn.
Foringinn kinkaði kolli og gaf
skipun um að rannsaka sikipið hátt
og lágt.
„Lítið einnig niður í lestina,"
skipaði hann.
Leitin tók ekki langan tíma, og
að henni lokinni var foringjanurn
tilkynnt, að engir fleiri menn fynd-
ust í skipinu.
„Gott óg vel. jrá tökum við þessa
nreð okkttr," mælti fyrirliðinn.
„Véra má, að við getum neytt jiá til
að gefa okkur einhverjar upplýsing-
ar. Leysið fætur jreirra, én ekki
hendur. Knútur og Eiríkur verða