Vorið - 01.09.1945, Blaðsíða 5

6?
V O R I Ð
uð í hug. Við skulum látast vera
alþingismenn og leika fund á Al-
þingi. Hvernig lízt ykkur á það,
krakkar?
"ARL: Mega stúlkur vera þing-
menn?
MAMMA: Já, já, María má líka
vera þingmaður.
GUNNAR: En hver á þá að vera
forseti?
KNÚTLJR: hað er bezt að ég sé for-
seti, því að ég er elztur.
MAMMA: Forsetar eru æfinlega
kosnir, og það er bezt að hafa það
eins nú.
MARÍA: Jæja, ég legg jrá til, að
Knútur verði forseti.
MAMMA: l>að er stungið upp á
Knúti sem forseta. Þeir, sem
samþykkja það, geri svo vel og
rétti upp hönd.
Allir rétta upp höndina.
MAMMA: Jæja, þá er Knútur kos-
inn forseti og nú tekur hann við
stjórninni. Það er bezt að hann
setjist hérna við borðið, en þing-
mennirnir taka sér sæti hérna
fyrir framan hann.
Knútur tekur sér sæti við forseta-
borðið, en hinir flytja sig á stólana
fyrir framan það.
KNÚTUR (stendur upp og ræskir
sig): Háttvirtu þingmenn, hum,
hum. Þá er þingfundur settur.
En ,mig vantar víst bjöllu eða
hamar til að geta stjórnað fund-
inum. Kalli, farðu fram og sæktu
annað hvort bjöllu eða hamar.
Það verður fundarhlé á meðan,
en þingmenn eru samt beðnir að
sitja kyrrir.
Karl stendur upp og gengur
fram, en kemur aftur inn að vörmu
spori með sleif og fær forsetanum.
FORSETINN (ber með sleifinni
í borðið): Jæja, þá hefst fundur
aftur. Háttvirtir þingmenn eru
beðnir að taka til máls, ef jreii
liafa eitthvað að segja.
KARL: Herra forseti!
EORSETI (hendir ínömmu sinni
að koma og hvíslar): Hvað á ég
nú að segja? (Mamma hans hvísl-
ar einhverju að honunr). Hátt-
virtur þingmaður, Karl Bjarna-
son, tekur til máls.
KARL: Þegar ég var á leiðinni
hingað í þingið, sá ég drengi, sem
voru að leika sér að Jrví að henda
steinum í fuglana hérna frammi
á höfninni. Ég legg til, að þetta
verði bannað með lögunr og
drengjum, sem eru vondir við
fugla, verði refsað. (Sezt niður).
FORSETINN: Vilja menn ræða
jretta mál?
MARÍA: Herra forseti!
FORSETINN: Háttvirt alþingis-
kona, María Bjarnadóttir, tekur
til máls.
MARÍA: Ég vil gera jrá breytingu
\ ið Jressa tillögu, að |rað sé bann-
að að hrekkja og fara illa með
dýr yfirleitt. Ég legg því til, að
mönnum verði gert að skvldu að
vera góðir við öll dýr, en ef ein-
hver brýtur þau lög, þá verði
honum refsað.