Vorið - 01.12.1965, Síða 21

PRESTURINN OG HRINGJARINN
f
J
Ævintýraleikur í tveimur þáltum
eftir Dagmar Blix.
Persónur: Kóngurinn, presturinn og
hringjarinn, , , .
LeiksviS i fyrsta þætti er stofa lijá
hringjaranum, en í öðrum þætti
salur í konungshöllinni.
1. þáttur.
HRINGJARINN: (Situr og les í bók.
Það er drepið á dyr).
PRESTURINN: (Hempuklæddur með
prestakraga kemur inn með hréf í
hendinni).
HRINGJARINN: (Stendur á fætur og
hneig.ir sig): Gott kvöld. (Þeir heils-
ast með handabandi), Er sjálfur prest-
urinn á ferð í kvöld
PRESTURINN: Já, þannig er því varið.
(Hann andvarpar, þurrkar svitann af
enninu, sezt og leggur hattinn á borð-
ið). Erindið er það, að biðja'þig að
gera mér greiða.
HRINGJARINN: Einmitt það, prestur
minn, Auðvitað vil ég gera það, sem
ég get. Hvað v.iltu láta mig gera?
PRESTURINN: Ég er kominn í slæma
klípu. Ég var á ferð í vagninum mín-
um fyrir nokkrum dögum, og eins og
venjulega kallaði ég „hálfan veginn“,
þegar ég mætti einhverj um. Ég kallaði
þetta hátt og greinilega eins og vera
ber. En þá .var það sjálfur kóngurinn,
sem ég mætti.
HRINGJARINN: Já, en presturinn
hafði rélt til að kalla „hálfur vegur“.
Kóngurinn getur ekki hafa reiðst af
því.
PRESTURINN: Þegar ég hugsa mig um,
þá orðaði ég þetta víst á annan veg.
„Ur vegi, úr vegi, hér kemur sjálfur
presturinn.“
HRINGJARINN: Þetta er alveg eins og
hann pabbi er vanur að segja.
PRESTURINN: Er það svo. En það er
aðeins í gamni. En kóngurinn er reið-
Ö/<3»BtÐ (163