Bjarmi - 01.12.1998, Síða 12

Lögin komu alltafeftir bænastund og án pess aö ég
hefði verið að hugsa um tónlist. Oft pegar égfletti
í Biblíunni fannst mér einhver ákveðin vers höfða
til mín og pá sprattfram tönlist.
Huers vegna Jórstu að hoifa á Omega?
Það var algjört slys. Ég var ekki upp á
mitt besta og var lítið að vinna eitt vor-
ið, ég var þunglynd og keypti mér notað
sjónvarp og ætlaði að stilla á Ríkissjón-
varpið. Það tókst ekki, eina stöðin sem
ég náði var Omega. Mér leist nú ekkert
á þetta fyrst og henti tækinu út í hom í
þrjár vikur. Svo fór ég að horfa á Omega
og límdist við, þar var svo margt að
finna, þar er kennsla fyrir venjulega ís-
lendinga með sína barnatrú, menn
þurfa ekki að vera frelsaðir til þess að
hafa gagn af kennslunni.
Hvað viltu segja um geislaplötuna?
Það var mjög gaman að vinna þessa
plötu!
Ég var eiginlega alveg hætt að spila og
semja, mér fannst það ekki gaman leng-
ur. Eftir að ég frelsaðist las ég mikið í
Biblíunni, ég leitaði Guðs mjög mikið,
góðan tíma og notaði morgnana til
þess að lesa og biðja. Þá fór tónlistin að
sturtast yfir mig, ég mátti varla snúa
mér við og þá var komið lag! Lögin
komu alltaf eftir bænastund og án þess
að ég hefði verið að hugsa um tónlist.
Oft þegar ég fletti í Biblíunni fannst mér
einhver ákveðin vers höfða til mín og þá
spratt fram tónlist. Efnið á plötuna varð
til á nokkrum mánuðum. Ég fékk þrjá-
tíu lög og nota helminginn af þeim. Tón-
listin hefur þjóðlagablæ yfir sér og
einnig svolítið suður-amerískan. Lögin
eru órafmögnuð, við notum mikið flygil,
flautu og gítara, einnig trommur, fiðlur,
lútu og óbó. Flest lögin eru róleg, í þeim
syngja einsöngvarar bakraddir, í öðrum
lögum popparar. Þórir Baldursson út-
setti með okkur og 25 - 26 hljóðfæra-
leikarar spila, þar af 14 - 15 úr sinfóní-
unni. Fyrst ætlaði ég lítið að syngja
sjálf og fá frekar aðra til þess, ég var
hrædd um að ráða ekki við það, en ég
syng öll lögin sjálf. Upptökustjórarnir
Gísli, bóndi minn, og Þórir Baldursson
vildu það frekar, þeim fannst það per-
sónulegra. Menn verða svo sjálfir að
dæma um hvernig hefur tekist en við
höfum fengið góð viðbrögð við plötunni.
Ég er mjög ánægð með útkomuna en ég
var lengi að venjast því að hafa sungið
sjálf því að ég hef aldrei litið á mig sem
söngvara. Ég er vön að vera meira baka
til og sjá frekar um útsetningar og laga-
hugsanir. Ég stoppaði undir ljósastaur-
unum og las og hélt svo áfram. Svona
gekk fyrstu mánuðina á meðan ég var
að grundvallast. Einn daginn sýndi
hann mér þunglyndið. Það var ekki fal-
legt. Það var eins og sægur af háfætt-
um, mjóslegnum svörtum skepnum
sem voru mitt á milli að vera hundur og
rotta, væru í þéttri hjörð utan um mig
og gengju með mér þegar ég gekk. Ég
var nýbúin að læra að ég hafði vald yfir
þessu og ég sagði: I Jesú nafni skuluð
þið víkja! Og skepnurnar hrökkluðust
allar langt í burtu og ég sagði aftur: í
Jesú nafni: Burt! og þá hurfu þær.
Áður en ég varð heil af þunglyndinu
fékk ég bakslög og leið illa en þá fékk
ég fyrirbæn og komst upp. Svona gekk í
tvö ár því að óvinurinn vill ekki sleppa
takinu sem hann hefur haft, en smám
saman leið mér betur og síðan læknaði
Guð mig fullkomlega og nú er ég alger-
lega laus við þunglyndið. En Guð gerir
miklu meira en maður biður hann um.
Ég bað hann bara um að lækna þung-
lyndið, hann læknaði mig líka af
brjósklosi í baki; ég þurfti að liggja viku
í senn a.m.k. tvisvar á ári og gat ekki
hreyft mig. Hann læknaði líka grindar-
gliðnun sem ég hafði haft í hátt á fjórða
ár en hana fékk ég á meðgöngu. Ég var
með verki á hverjum degi og gat helst
ekki gengið tröppur. Drottinn læknaði
þetta líka. Svona er hann góður, hann
lagar okkur þegar við komum til hans!
Ég hef séð aðrar lækningar. Þegar ég
var í Orði lífsins kom þar kona sem var
dauðvona úr krabbameini. Hún komst
fárveik til trúar gegnum son sinn sem
sótti þar samkomur. Hún var svo veik
að hún komst bara einstöku sinnum á
samkomur og þurfti þá að hjálpa henni
upp hverja tröppu og hún gat varla set-
ið út samkomurnar. Búið var að út-
skrifa hana af krabbameinsdeild því að
læknar gátu ekki gert meira fyrir hana
og vildu heldur hafa hana heima. Beðið
var mjög mikið fyrir henni og Guð var
svo góður að lækna hana á örfáum
mánuðum. í skoðunum eftir það fannst
ekki arða af krabbameini hjá henni og
nú eru liðin tvö ár og hún er alheil af
því. Þetta er ekki skáldsaga, þetta gerð-
ist í Reykjavík árið 1996!