Bjarmi - 01.12.2001, Blaðsíða 9

notaður mikið í æskulýðsstarfi síðan.
Síðan þýddi ég messuna, textann og
sálmana sem eftir voru. Eg fékk svo góð-
an vin minn, Orn Arnarson, sem er tón-
listarmaður og hann útsetti tónlistina og
hjálpaði mér að ganga frá lausum end-
um.
Hvernig kynntist þú þjóðlagamessimni?
— Eg fór í framhaldsnám til Svíþjóðar
árið 1993 í háskólann í Uppsölum og var
á styrk í eitt ár en eftir það þurfti ég að
fara að vinna eins og annað fólk! Eg tók
því réttindapróf til að vera prestur í
sænsku kirkjunni og fór að starfa innan
hennar. Þar kynntist ég þjóðlagamess-
unni fýrst og hafði aldrei heyrt um hana
áður fýrr en ég fór að vinna með ferming-
arbörnum og þá stakk organistinn upp á
því að við myndum notast við þessa
messu. Eg varð fljótt mjög hrifinn og eins
af sænsku sálmabókinni og sálmunum
hans Per Harling. Þegar ég kom heim
langaði mig til að nota þetta áfram. Örn
tók þátt í þessu meó mér frá upphafi og
við höfum mjög oft flutt þjóðlagamess-
una saman. Hann er mikill vísnatónlist-
armaður.
Hvernig hefur gengið hér heima og hversu oft
eru messurnar?
— Ég hef verió meó svona fjórar á ári,
eiginlega ársfjórðungslega, einu sinni á
hverri árstíð. Á sumrin hef ég haft úti-
messu og verið á Víðistaóatúni. Þetta er
mjög áhrifamikil messa sem höfðarsterkt
til fólks. Textarnir við altarisgönguna eru
mjög lifandi þannig að menn lifa sig sterkt
inn í þetta. Þetta er stemmning sem mót-
ast af bæn og íhugun, fólk upplifir sig sem
hluta af messunni.
Einn kosturinn vió þetta er að það þarf
ekki að kosta mikió að flytja messuna. Vió
höfum verið meó alls konar tónlistarfólk
og mjög ólík hljóðfæri. Við höfum verið
með fiólu, flautu og harmonikku, síðan
höfum viö einnig verið með píanó og ein-
söng. Það er í raun hægt að hafa hvað sem
er og hægt að setja þetta upp ódýrt.
Þannig að þetta er orðinn fastur liður hjáykkur?
— Já, við gerum þetta reglulega. Við
erum einnig með tónlistarmessu í þess-
um sænska stíl á hverjum sunnudegi
klukkan fimm. Tónlistarmessan er ekki
beinlínis í messuformi, heldur er meira
um bæn og íhugun, stutt hugleiðing og
tónlist. Þá höfum við alls konar tónlist og
einnig ýmiss konar þemu eins og t.d.
hjónatónlistarmessu. Þá taka allir dag-
skrárlióir mið af því, bænir fyrir hjóna-
bandinu og tónlist sem tengist ástinni.
Þetta er því ágætis viðbót við hina hefð-
bundnu messu sem er með fast form og
fast þema.
Finnst þér vera áberandi að einhver einn hópur
frekar en annar sæki þjóðlagamessurnar?
— Já, þetta höfðar áberandi mikió til
aldurshópsins 25 — 45 ára, miðjualdurs-
ins. Þetta höfðar ekki sérstaklega til eldra
fólks og þetta er ekki spennandi fyrir ung-
lingana sem vilja frekar fá poppmessur,
en þetta höfðar mjög sterkt til fólks á
miðjum aldri. Það er víst að sænska
vísnatónlistin dregur einnig að. Fólkið
heyrir líka texta í þessari messu sem það
skilur og eru nær því. Sama á við um
bænirnar sem vió förum með. Fólk tekur
því frekar eftir því sem farið er með.
Sr. Þórhallur Heimisson er prestur í Hafnarljaróarkirkju.
Hafa fleiri tekið upp á því að halda þjóðlaga-
messur?
— Menn hafa eitthvað tekið þetta upp.
Ég hef sent þetta hingaó og þangað og
einhverjir hafa beðið um þetta, þannig
að það hefur verið sett upp hér og þar.
Það er nefnilega ágætt að hafa þetta með
í flórunni. Sænska sálmahefðin er mjög
skemmtileg og lifandi. Hún er hugsan-
lega aðeins léttari en okkar. Þeir hafa gert
mikið af því að semja nýja sálma fýrir
messuna en ekki eingöngu æskulýðsstarf-
ió eins og er kannski algengara hér.
Viltu bæta einhverju við?
— Ég vil hvetja fólk til að kynna sér
þetta form og sænsku hefðina. Við erum
svo rosalega dönsk og þýsk í okkur, menn
þekkja svo lítið sænsku, og að ég tali nú
ekki um finnsku hefðina. Ég vil hvetja
menn til að skoða og kynna sér messu-
og tónlistarhefóina þar. Þetta er talandi
og lifandi hefð.
9