Bjarmi - 01.12.2001, Page 34

Syndir eru svo smáar
í augum hans
Ur ræðusafni Richards Wurmbrands
Richard Wurmbrand flytur erindi í útvarpi.
Elskuðu bræóur og systur.
Það er hyldýpi synda í sérhverju okkar,
fjóshaugur kynslóóanna.
Sunnudag nokkurn hafói ég prédikaó
tvisvar og um kvöldiö var ég oróinn
þreyttur og hvíldar þurfi. En ég fann
sterka þörf hjá mértil þess aö fara á bar-
inn sem var hinum megin vió götuna.
Þegarég sagói konu minni þaó mótmælti
hún harólega.
„Þú hefur talað tvisvar í dag gegn
drykkju, og nú munu allir nágrannamir sjá
þig fara á barinn til þess aó fá þér í glas. Þú
getur ekki gert slíkt. Þú veróur baktalaóur."
„Komdu með mér,“ sagði ég, „þá
munu þeir baktala okkur bæði.“
Þegarvið komum inn á krána, skildi ég
hvers vegna ég hafói verió sendur þang-
aó. Þar stóó maðurvió barinn, rússnesk-
ur kafteinn, meö fingur á gikknum á
byssu sem hann otaói að fólkinu og hót-
aði aó skjóta alla. Hann var drukkinn og
hafói beóiö um meira aó drekka. Honum
hafói verió neitað um þaó og brugóist
hinn versti vió. Fólkið hafði falið sig und-
ir borðum og stólum. Enginn gat talaó
vió hann af því aó enginn kunni rúss-
nesku. Eg talaði rússnesku.
Þegar ég spurói hann hvaó um væri aó
vera, róaðist hann dálítió og skýrói kröfu
sína. Eg lofaói honum aó ég skyldi bjarga
málinu, ef hann aóeins yrói rólegur. Eg
gekk til kráareigandans og lofaöi honum
aó vió hjónin mundum sitja meó kaftein-
inum, svo aó ekki hlytist meira ónæói af.
„Láttu hann fá eina flösku í vióbót.“
Kráareigandinn varö svo glaður aö
hann hrópaói upp yfirsig: „Prestur minn,
þú hefur bjargaó lífi mínu! Eg verð þér
ævinlega þakklátur. Héðan af skaltu fá
aó drekka frítt eins mikió og þú vilt.“
Rússneski kafteinninn, konan mín og
ég settumst nióur vió boró. Komið var
með flösku af víni og þrjú glös. Hann
fýllti glösin. Konan mín drekkur ekki og
ekki heldur ég, en hann vildi vera kurteis.
Hann drakk úr öllum glösunum. Hann
var drukkinn, en vanur drykkjumaóur.
Hann gat rökrætt og skilió.
Meóan hann var að drekka, sagói ég
honum því hina eldgömlu sögu um son
Guós sem kom af himni, sem var fæddur
af meyju og lagóur í jötu, kenndi aö
elska, lifói þjáningafullu lífi ogvarað lok-
um krossfestur fyrir syndir okkar en síóan
reistur upp frá dauðum, steig upp til
himna og undirbýr þar fyrir sérhvern iör-
andi syndara, sem leggur traust sitt á
hann, eilífa dvöl í sælu. Maðurinn hlust-
aði afathygli meóan hann drakk.
Þegar ég hafói lokiö máli mínu sagói
hann:
„Þar sem þú ert búinn aó segja mér hver
þú ert, skal ég segja þér hver ég er. Eg er
prestur í rétttrúnaóarkirkjunni. Þegar
Stalín lét drepa 80.000 presta, varó ég
skelfingu lostinn. Ég tók því tilboói komm-
únista um aó veróa kennari í guóleysi.
Þó að ég tryði á Guö samþykkti ég að
fara bæ úr bæ, þorp úr þorpi, til aó sann-
færa fólk um aö enginn Guó væri til, ekki
heldur Kristur og ekkert eilíft líf. Ég hef
eyóilagt trú margra, þar á meðal margra
sóknarbarna minna. En ég gat ekki sigr-
ast á óttanum. Refsing Guðs hefur verið
sú að með þessari hendi, sem ég notaði
áóur til þess aó útdeila heilögu sakra-
menti, hef ég þurft aó skjóta kristið fólk
sem neitaói aó fara í Rauóa herinn.
Og nú drekk ég og drekk til þess aó
reyna aó gleyma því sem ég hef gert, en ég
get ekki gleymt. Þjónn, komdu með aðra
flösku."
í hljóói tignaði ég heilagan anda, sem
leióir okkur á rétta staöi á réttum tíma.
Ég spurði kafteininn: „Kanntu trúarjátn-
inguna ennþá?"
Hann rámaði eitthvaó í hana. Þaó voru
mörg ár síðan hann hafði fariö meö hana
síóast.
34