Heima er bezt - 01.04.1964, Qupperneq 23

HULDA Á. STEFÁNSDÓTTIR
s
úsmœdur
Orlof húsmæðra
að þótti tíðindum sæta, þegar hið háa Alþingi
setti lög um orlof húsmæðra og veitti fé því
máli til styrktar.
Allir vita, að húsmæður almennt hafa minna
svigrúm til ferðalaga, og eiga færri frístundir en flest
annað starfandi fólk. Það varð því mörgum gleðiefni,
að stutt var að því, að húsmæður ættu kost á að lyfta
sér upp, og voru jafnvel hvattar til þess, þó ekki væri
nema um stuttan tíma að ræða hverju sinni.
Talað var um það í fyrstu, að orlofið stæði í viku
eða 10 daga, en margri húsfreyjunni þótti tíminn of
langur. Hafa því sumar orlofsnefndir fengið heimild til
að stytta tímann í fjóra daga. — Þá hefur það einnig
heyrzt, að orlofsnefndir færu fram á að farið yrði í
lengri eða skemmri skemmtiferðir með konurnar í stað
þess að dvelja um kyrrt á ákveðnum stað orlofsdag-
ana.
Meðan heimilin áttu þess kost að hafa vinnufólk til
að létta undir með bústangið, brugðu húsfreyjur sér í
orlof til ættingja eða vina, þær söðluðu hest sinn, þeg-
ar vel stóð á og þeystu úr hlaði. Þá voru orlofsnæturn-
ar þrjár. En gömlu húsfreyjurnar hafa eflaust haft það
í hendi sér, hvort næturnar urðu fleiri eða færri. Þá
voru engin orlofslög eða nefndir, sem stjórnuðu ferð-
inni.
En nú er öldin önnur. í flestum eða öllum byggðum
landsins starfa nú orlofsnefndir, sem sjá um, að konur
í byggðarlaginu eigi þess kost að njóta orlofs. Fylgja
því starfi talsverð umsvif, því oft reyndist örðugt að fá
hentugan stað fyrir orlofskonurnar, og fjáröflun er
T ávinna
í baðstofunni.
Ljósm.
Vigfús
Sigurgeirsson.
Heima er bezt 155