Heima er bezt - 01.11.1977, Side 14

manninn. Böndin bárust fljótlega að
vinnukonu þar á heimilinu. Vinnu-
maður gaf það upp við réttarpróf,
sem fyrirskipað var, að fullur hefði
hann glingrað við griðku eigi alls
fyrir löngu, auðvitað í þeirri trú
að hún væri alheil. Þá komst það og
upp að enn annar maður á Akureyri
hefði einnig átt vingott við hana og
hefði sýkst. Stúlkan staðhæfði að
þessi síðarnefndi maður væri unn-
usti sinn, en hann vildi ekki aldeil-
is kannast við það og taldi stúlku-
kindina syrjufulla að skaplyndi.
Miklar skýrslur eru til um allt
þetta mál sem Klemens Jónsson tæp-
ir á í Akureyrarsögu sinni, þar sem
hann segir að berlega hafi mátt „sjá
það að lauslæti hefur þá verið mikið
í bænum og á Eyrarlandi.“
Ritari prótókollsins lýsir vel og
skilmerkilega atvikum hvílubragða.
Og hann er meistari í því að útlista
leyndustu hluta líkamans. Hann
dregur ljóslega fram sektarkennd
þremenninganna, vífilengjur þeirra
og mótsagnir í framburði. Af þeim
lestri verður ljóst að sakborningar
Akureyri 1850. Yennateikmng eftir
danskan mann, Emanuel Larsen. —
Frumteikningin er t eigu Steindórs
Steindórssonar frá Hlöðum.
eru engir óþokkar af náttúru, held-
ur einfalt fólk sem þekkti ekki synd-
ir heimsmenningarinnar eða datt í
hug að langanir þess hefðu svona
eftirköst, hvað þá að menn legðu
slíkt ofurkapp á að ýta þeim fram í
dagsljósið. Og eins og alltaf verður
þegar þess konar fólk á í hlut reynir
það að verja sig með vífilengjum og
barnaskap. Ströngum rannsóknar-
dómara verður því engin skotaskuld
úr að sjá í gegnum blekkingarnar og
greiða úr flækjunni.
Að lokum blasir nakinn sannleik-
urinn við. Réttarprófi lýkur og full-
trúi sýslumanns, Ari Sæmundsson,
sem stjórnaði því, setur nafn sitt
undir réttarskjölin með flúri miklu.
Það liggur ljóst fyrir að þessi ein-
falda vinnukonukind hafði sýkst af
völdum lausakaupmanns sem hún
hafði átt vingott við í upphaldi á
dansleik í Eyrarlandsstofu.
Fleiri reyndust ekki veikir en þessi
þrjú. — Ekkjumaddama Geirþrúður
var ekki einu sinni kölluð fyrir rétt
sem vitni í þessu óláni vinnukonu
sinnar.
Yfirvöld skylduðu þremenningana
til að leita sér læknishjálpar og settu
þá í sóttkví um stundarsakir. Enn-
fremur bönnuðu þau allan óþarfa-
umgang við Eyrarlandsheimihð.
Þessa frelsisskerðingu þoldi mad-
dama Geirþrúður ekki og efndi til
dansleiks eins og ekkert hefði í skor-
ist.
Fulltrúa sýslumanns, Ara Sæ-
mundssyni, fyrrverandi prentara,
þótti hér krenkt að virðingu yfir-
valda og hann sendir Bimi Jónssyni
tilsjónarmanni maddömunnar bréf í
umboði sýslumanns sem þá var Egg-
ert Briem:
„Assistent B. Johnsen á Akureyri.
... verð ég þénustusamlega að mæl-
ast til að þér, sem ég ætla að séuð
fjárhaldsmaður maddömu G. Thor-
arensen á Stóra-Eyrarlandi, þóknan-
lega vilduð hið fyrsta gefa mér
skýrslu um hvernig á því standi að
‘502 Heivia er bezt