Heima er bezt - 01.11.1977, Qupperneq 25

matur var hollastur og svo framvegis. Hún hafði kennt
þeim heima í holunni og látið þá reyna sig þar á ýms-
um efnum, spýtum, köðlum, striga og ýmsu ætu og
óætu.
Einn dag er hún var með ungum sínum útí skógi,
heyrir hún öskur ijónsins. Hún var vel kunnug rödd
lífgjafa síns og heyrir á rómnum að hann muni vera í
einhverjum vandræðum staddur. Hleypur hún og ung-
ar hennar allt hvað af tekur á hljóðið.
Ljónið hafði vaknað seint þennan morgun. Það var
svangt og fór því að leita sér að æti. Stökk það hratt og
aðgætti ekki leið sína sem skyldi. Þegar það stökk yfir
skógarrunna nokkurn kom það niður í net sem veiði-
maður hafði lagt fyrir það. Það braust um fast í net-
inu og vafðist netið kringum það á skömmum tíma,
svo fast að það gat hvorki nreyft legg né lið. Það
öskraði fyrst reiðilega, svo vandræðalega og síðast
aumkvunarlega er það sá engin ráð til að losna úr
veiðivélinni.
Þá kom músin sem ljónið hafði gefið lff með 4 ung-
um sínum og réðist í að naga netið sundur. Músin
sagði ungum sínum fyrir verkum, hvar þeir ættu að
naga. Gat hún með ungum sínum fyrst losað um hægra
framfót Ijónsins, og eftir það gat ljónið farið að hjálpa
Heima er bezt 373
til með að slíta sundur þættina í netinu, en músin
bannaði ljóninu að hreyfa sig nema þegar hún segði
til. Ljónið sá af tannbrögðum músarinnar að sér væri
fyrir bestu að hlýða skipunum hennar. Það gætti þess
því vel að skaða ekki litlu músarbörnin þegar það
hreyfði sig. Og á stuttum tíma var ljónið laust.
„Ég þakka þér, músarfrú, og ungum þínum fyrir
hjálpina. Ég hló að þér fyrrum er ég hremmdi þig,
og þú sagðist ætla að hjálpa mér síðar. Ég hló að þér af
því mér fannst vera svo ótrúlegt að þú gætir hjálpað
mér. Hefðuð þið ekki komið nú mér til hjálpar, hefði
mér verið dauðinn vís fyrir spjótslögum veiðimannsins.
Þegar ég er frjáls ferða minna þorir engin skepna í
heiminum að ráðast á mig, en veiðimaðurinn hefði þor-
að að reka spjót í mig ef ég hefði verið fastreyrður í
netinu.
Þakka þér nú fyrir lífgjöfina. Aldrei skal ég drepa
mýs héðan'frá, það gætu verið börn þín, frændur eða
vinir. Og ég bið þig að segja öllu músafólki er þú hitt-
ir að þegar ég er með æti eruð þið öll velkomin að fá
ykkur bita.“
Eftir þetta hittust þau oft, músin og ljónið, og var
alla tíð hin mesta vinátta með þeim.
Eðvald F. Möller.