Æskan - 01.04.1970, Blaðsíða 2

niiiiuiiiiiiiuiiiiiiiuiui.
,111 ■UWIlHUIIllUIUIUIUIUIUIillUIUIUIIIIIIIUIUIUIIHUIUIUIUIUIUIUIilllllUIUIUIUIUIUIUIUIUIUIUIUIUIUIIIIUIIIIimilUllliniUlllllllllllllllllllllllllllllllUIUIUIUIUIUIUIUIUIIilHlUll'1
JESKIN
'■niiiiniuiiiiuiniiiiuiuiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiHiiiiiiniiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiuiiiiiiiiiiuiiiuiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiBuiiiiiiniiiiNiiiiiiiiiuiiniiNiiiuiiiiiiiiiiniHin
Ritstjóri: GRÍMUR ENGILBERTS, ritstjórn: Lækjargötu 10A, sími 17336, heimasími 12042. Framkvæmdastjóri: KRISTJÁN
71. árg. GUÐMUNDSSON, skrifstofa: Lækjargötu 10A, heimasími 23230. Útbreiðslustjóri: Finnbogi Júlíusson, skrifstofa: Lækjar-
^ jkl götu 10A, sími 17336. Árgangur kr. 300,00 innanlands. Gjalddagi: 1. apríl. í lausasölu kr. 40,00 eintakið. — Utaná-
skrift: ÆSKAN, pósthólf 14, Reykjavík. Útgefandi Stórstúka íslands. Prentun: Prentsmiðjan ODDI hf.
Apríl
1970
Snjó-
kúlan
Á aðalgötunni í sjávarþorpi
nokkru gekk telpa, svo sem 10
ára gömul. Hún var á leið úr
skóianum, liélt á bókatösku
sinni í hendinni, og var að
hugsa um, hvað elsku mamma
yrði nú glöð af því að liún
liafði fengið góðan vitnisburð
hjá kennaranum. Var lmn því
líát og ánægð með sjálfri sér
og liugsaði sér að hjálpa nú
mömmu sinni vel til við liús-
störfin, þegar hún kæmi heim.
Hún vissi svo vel, hvað mamma
hennar átti bágt með að vinna
þau, liún, sem alltaf var svo
lasin. þannig hugsaði litla
stúlkan lijartanlega glöð og
saklaus — eins og börnum
einum er auðið að vera. — Var
hún þá komin á móts við sölu-
húð eina, en þar liafði safn-
azt saman hópur ungra manna,
sem voru í snjókasti bæði við
sjálfa sig og þá, sem fram hjá
gengu. Höfðu þeir ekki fundið
sér annað þarfara að gera
þann daginn og fleiri daga, þá
er snjór var á jörðu. Þegar
þeir sjá litlu telpuna, sem ekki
átti sér neins ills von, ganga
fram hjá, segir einn þeirra:
„Við skulum henda í þessa
stelpu." „Já, en i)ara í tösk-
una,“ segir annar. „Ég læt
vera þó hún verði snjóug,“ seg-
ir sá þriðji, linoðar stinnan
holta í snatri og kastar á eft-
ir teipunni. Hún iieyrði ]>yt-
inn og leit við, en það varð
til þess, að boltinn lenti rétt
við augað á telpunni. Aum-
ingja telpan veinaði af sárs-
aukanum, sagði síðan grát-
andi hálf hátt: „Guð lijálpi
mér! Þetta var illa gert, mig
iangaði svo mikið til að geta
hjálpað henni mömmu minni í
kvöld, en nú verður mér svo
illt í höfðinu og augunum, að
ég má til að hátta, þegar ég
kem heim.“
Það fór iíka svo. Og það
sem verst var. Hún var ávít-
uð fyrir að hafa verið i ólát-
um við aðra krakka. Því var
ekki trúað, að fullorðnir menn
væru að lirekkja svona saklaus
smáhörn að gamni sínu.
Skrýtlur.
Ekki hræddur
Klukkan tvö að næturlagi
kemur piltur á reiðlijóli eftir
götunni og er ijóslaus. Lög-
regluþjónn, scm stendur þar á
götuliorni, kallar skipandi:
— Kveiktu á luktinni, dreng-
ur.
— Vertu ekki svona myrk-
fælinn, væni minn, sagði þá
strákur.
Veðurspá
Veðurfræðingur var á ferð
úti á landi og hitti þar gamlan
hónda.
— Hann fer að rigna, sagði
bóndi og horfði upp i loftið.
— Nei, svaraði veðurfræð-
fræðingurinn. — Það verður
]>urrt næstu dægur, ég var rétt
áðan að hringja í veðurstof-
una.
Bóndi hugsaði sig um stund-
arkorn og sagði svo:
— Jú, hann fer að rigna!
Sjáið þér, hvernig kýrin nudd-
ar hryggnum upp við hlöðu-
vegginn.
I sama hili féllu nokkrir
dropar og veðurfræðingurinn
sagði:
— Máslii hann fari að rigna.
— Mikið var að þér sáuð, að
kýrin hafði meira vit í hryggn-
um en þér í höfðinu, sagði
bóndinn.
Kökurnar
Gunnar litli, fjögui-ra ára
snáði, hafði læðzt inn í borð-
stofuna, þar sem móðir hans
hafði verið að bera á borð
kaffi og kökur. Þegar Gunnar
litli sá kökurnar, sagði hann:
•— Góði guð, má ég ekki fá
mér eina köku? Og svo bætti
bann við með djúpri bassa-
rödd:
— Jú, það er þér óliætt,
Gunnar litli!
í kennslustund
Kennarinn: „Allir þeir hlut-
ir, sem sjá má í gegnmn, eru
nefndir gagnsæir. Emilía mín,
nefndu eitthvert dæmi.“
Emilía: „Gluggarúða."
Kennarinn: „Hétt. En getur
þú, Kristján, nefnt annan
gagnsæjan hlut?“
Kristján: „Skráargat."
HÆTTIR
reykingum
Áróður gegn sígarettureyk'
ingum hefur orðið til þess, a®
heill bær í Svíþjóð hefur riú
ákveðið að hætta öllu slíko-
Þetta er lítið sænskt sveita-
þorp, er heitir Frinnaryd, og
eru íbúarnir um 1000 talsins-
í tilefni þessarar ákvörðun-
ar þorpsbúa var reistur einn
heljarstór öskubakki miðsvaeS-
is í þorpinu, og þar kornú
þorpsbúar saman og reyktú
sinn síðasta reyk, og ekki leiö
á löngu þar til öskubakkinn
stóri fylltist af sígarettu- °9
vindla- og pípuösku í fyrsta °9
síðasta skiptið, því nú vorú
allir íbúarnir í Frinnaryd hsetnr
að svæla. í Svíþjóð hefur mik'
ið verið gert úr þessu, serú
von er, og vonast baráttumenn
gegn reykingum til þess, a®
fleiri taki sér litla sveitaþorpi®
til fyrirmyndar og hætti við
„líkkistunaglana".