Æskan - 01.04.1970, Blaðsíða 36

Hungur.
ber fyrirsögnina: Heiminum er haldið í skefjum með duldum og
beinum hótunum um kjarnorkustyrjöld.
Klukkan er 4 að morgni í Mexíkó. Lág, gráblá fjöllin ber
skýrt við morgunloftið. Fátækur bóndi byltir sér á strámottunni
sinni, sem hann notar fyrir rúm.
Kiukkan er 18. Klukkutíma akstur frá Bankok er verið að fóðra
í írumskógum Thailands er fíllinn ómissandi vinnukraftur.
fílana með mat og vatni, eftir að þeir hafar rogazt með trjáboli all'
an daginn í steikjandi hitanum.
Köld gola sópar saman visnum blöðum trjánna í Nissa í Suðut'
Frakklandi. Sama gola nær aldrei fallegum, brúnum náttúrubörn- |
um eyjarinnar Ifalik í Kyrrahafi. Þau þekkja aðeins síha síbrosand1
veröld, logn og sólskin, og þeirra paradís er aðeins ógnað af
hvirfilvindunum. Hvítur pelíkani leggur af stað frá Lissabon
Ríó. Þrír fiskibátar farast á Karíbahafinu. í Egyptalandi er
klukkan 17. Rödd Nassers glymur í hátölurum, er hann eggiar
landa sína móti ísrael. í umferðarslysum hafa 9000 manneskjnr
misst lífið. 400.000 umferðarslys hafa orðið á ýmsum stöðum á
þessum degi í heiminum okkar. Þúsundir af morðum og sjálfsmorð'
um. Þúsundir radda og tónverka hafa borizt á útvarpsbylgjun1
hringinn í kringum hnöttinn okkar inn á milljónir heimila. Þúsundif
hvítklæddra vísindamanna eru önnum kafnir við tæki sín, til þesS
að leysa vandamál mannkynsins. Síðu tízkupilsin sópa göturnar
í flestum stórborgum heimsins! En í norðvestuhluta Braziliu
gengur Wawanauteteri-konan aðeins afsíðis og herðir mittis'
skýlu sína og er þá fullklædd!
Milljónir eru á hreyfingu undir fánum og rnótrnælaspjöldum'
Enginn dagur líður svo á jörðinni, að ekki séu gengnar mól'
mælagöngur, mótmæli gegn styrjöldum, mótmæli gegn sultar'
launum o. s. frv. Fjöldi manna slasast og týnir lífi í átökum þesS'
um. Fjölmennastar eru mótmælagöngur í Ameríku, móti striðinu 1
Víetnam.
Um_borð í lystisnekkju sinni berst Elísabet Taylor örvæntingar'
fullri baráttu við offitu sína, sem ekki er i tízku á þessum síð'
ustu tímum. Á sama tíma er afrískur höfðingi að dást að nýkeyp,rl
konu sinni, sem er svo akfeit, að spikið hristist utan á henni, e'
hún hreyfir sig.
Enginn veit hugsanir allra þeirra fanga, er íylla hina hljóðu
fangaklefa um heim allan. Á þessum degi núa milljónir saman
höndum í þögulli sorg og hræðilegri þjáningu. Dökkt sorgarspi'’
sem breiðist út í brjálæðishlátri. Mæður missa börn sín, Þjen
skilja í hatri. Gamalmenni hugsa á einverustundum um liðna ®'rl’
hve hratt hún flaug, og bíða með angist i hjartanu eftir dauðanarn'
Milli milljóna kvenna og karla hafa bros og ástaratlot veP
gefin og loforð svikin og milljónir tára hafa falíið. Alls staðar Pafa
mennirnir sýnt hetjulega þolinmæði í erfiðum, leiðinlegum, h®ttu
legum og óþrifalegum störfum.
Sóiin kom upp hjá sumum, en gekk til viðar hjá öðrum. Þetts
var aðeins mjög venjulegur dagur á jörðinni okkar.
L. M. (endursagt)-
236