Æskan - 01.02.1971, Síða 14

Ili og fíllinn hans Hannibal voru nú staddir
inni í miðju landi í Argentínu í S.-Ameríku.
La Pampa ... sléttlendi allt um kring svo
langt sem augað eygði, eins og rennislétt-
ur sjór úr grænu grasi.
Villi var hálfhryggur á svip yfir því að sjá engin
sérkennileg dýr, en Ricky málari, kunningi hans, sló
brosandi á öxl hans og sagði: „Hresstu þig upp, ungi
vinur, dýrin eru hér, ef við leitum vel að þeim, ég er
ekkert hræddur um að finna ekki dýrið, sem ég er
kominn svo langt til þess að sjá í heimalandi mínu.“
Villi reyndi að brosa og sagði: „Þú ert kominn að
leita að þínum Guanaco, og þá hlýt ég einnig að fá
að sjá eitthvað af öllum hinum dýrunum, sem þú
teiknaðir fyrir mig.“
Það var brennheitt sólskin, sem kastaði stórum
skuggum út frá þeim, þar sem þeir stóðu í grasinu.
Allt í einu bættist stór skuggi í hópinn, og þegar Villi
sneri sér snögglega við, sá hann, að hávaxinn Indíáni
var kominn til þeirra.
„Fólk mitt hefur ferðazt langar leiðir til þess að
leita að Guanacos," sagði Indíánnin og krosslagði
handleggina á brjósti sér. „Við þurfum að veiða þá
okkur til fæðu, og við notum feldi þeirra í fatnað til
þess að skýla okkur gegn næturkuldanum. Þetta er
okkar líf. Við veiðum þá ekki okkur til gamans, eins
og hvíti maðurinn gerir.“
„Við ætlum ekki að fara að veiða þá okkur til
garnans," sagði Ricky. „Ég þarf aðeins að komast
nógu nærri einum þeirra til þess að geta málað mynd
af honum.“
„Það var gleðilegt að heyra,“ sagði Indíáninn, og
þeir tókust brosandi í hendur. „Við skulum vera vinir,"
sagði Indíáninn. „Heimkynni okkar eru í hlíðum
Andesfjallanna í Patagóníu. Landið er hrjóstrugt og
lítið um gróður, og lífsskilyrðin því mjög erfið og
hörð. Við verðum því að leita til La Pampa til þess
að afla okkur fæðu, en fólkið af Tehuelche-ættstofn-
inum er friðsamt fólk, og við skulum hjálpa ykkur."
Indíáninn gekk frá þeim til þess að ræða við menn
sína. Eftir stutta stund komu þeir aftur á hestum og
voru með aukahest fyrir Ricky.
„Heppnin er með okkur,“ hrópaði Villi glaðlega.
um leið og hann hoppaði upp á bak Hannibals. Þegar
þeir voru komnir af stað, fóru Indíánarnir að sveifla
línum með steini í endanum. Villi hafði séð þetta
áður í Chile og vissi, hvað það var. Hann útskýrði
fyrir Hannibal, að þegar Indíánarnir færu til veiða,
notuðu þeir ,,bolas“ slöngvur, sem þeir sveifluðu af
mikilli leikni, annaðhvort um höfuð eða fætur veiði'
dýranna, svo að þau gætu ekki hreyft sig, og síðan
gætu þeir handsamað þau.
Hannibal blés og rumdi meðan hann hljóp eins
hratt og hann gat til þess að fylgjast með hestunum-
Villi hafði fengið litla slöngvu, sem hann sveiflaði af
mikilli ánægju. En fram undan þeim voru þrjú dýr>
sem voru svo smávaxin, að Villi gat ekki greint hverr-
ar tegundar þau voru.
14