Æskan - 01.02.1975, Blaðsíða 12

K
Viltu koma í „HUND OG KÖTT“
Nú skal ég kenna þé'r skemmtilegt tveggja manna spil,
sem er prýðileg dægradvöl og spennandi, því leikmenn eru
stöðugt í hættu og verða að hugsa vel hvern leik, ef ekki á
illa að fara. — Hvor leikmaður notár tölu, annar Ijósa en
hinn dökka, og þær eru í byrjun ieiks staðsettar á svörtu
horndoppunum K og H. Hlutkesti ræður, hvor byrjar leikinn.
Tölurnar má flytja lárétt, lóðrétt eða á ská eftir línunum
frá einni doppu til annarrar, en aldrei má hlaupa yfir doppu.
Sigur I leiknum er í því fólginn að þvinga andstæðinginn
á reit, sem maður getur sjálfur lent á í næsta leik, — en
það er ekki eins auðvelt og þú heldur.
♦------------------------------------------------------------------*
(Strúturinn gefur frá sér hljóð. Tóta
lítur til Tobba).
Tobbi: Þetta var já. Veldu þér fjöður.
Tóta (leitar, og dregur síðan stóra og
fallega fjöður úr stéli strútsins. Geng-
ur svo til Tobba): Svona fallega fjöð-
ur á engin af vinkonum mínum.
Tobbi: Þú getur haft hana í hattinum
þínum, þegar þú kemur heim. En nú
skaltu fá að sjá kyndugan karl (hann
blæs I pípuna). Sjáðu, hver kemur nú.
(Apinn kemur inn, lotinn og luralegur,
horfir i kringum sig, en hoppar síðan
til Tobba).
Tobbi (tekur I hönd apans): Góðan dag-
inn, karl minn. Þetta er hún Tóta, og
ef þú heilsar henni fallega, skaltu fá
banana. (Apinn lítur á Tótu, réttir
•henni síðan höndina. Tóta lítur á
Tobba, sem kinkar kolli. Hún réttir
hálfhikandi fram höndina og heilsar
apanum). Þetta var ágætt, og nú
skaltu fá banana fyrir kurteisina.
(Hann réttir apanum banana. Apinn
tekur ákafur á pióti honum og hoppar
síðan til hinna dýranna. Síðan snýr
Tobbi sér að Tótu): Jæja, Tóta mín,
ertu ekki komin í gott skap við það
að sjá dýrin min?
Tóta: Jú, og ég er ekki vitund hrædd
við þau lengur. Þetta eru svo góð dýr.
Geturðu ekki kallað á einhver í við-
bót?
Tobbi: Ja, hvað langar þig mest til að
sjá? Ég skal kalla á eitt ennþá, og
þú mátt velja það sjálf.
Tóta (hugsar sig um. Við sjálfa sig):
Hvaða dýr ætti ég nú að velja? (Fram
( salinn): Ætti ég að kalla á fllinn?
Já, ég ætla að biðja um fdinn. (Við
Tobba): Tobbi, mig langar til þess
að sjá fíl.
Tobbi: Allt í lagi. (Hann blæs. Undir-
garigur, og fíllinn kemur kjagandi inn):
Hérna er nú fíllinn kominn. Hann er
alltaf svangur. Ég ætia að ná í tuggu
handa honum (Gengur bak við tréð
og kemur með heyvisk, sem hann
fær Tótu): Gef þú ho.num nú!
Tóta (tekur tugguna og stingur henni
hikandi í munn fílsins. Fíllinn tekur
vel á móti, og tuggan hverfur inn í
munninn. Hann ýtir á eftir með ran-
anum): Sá held ég þurfi nú mikið að
borða.
Tobbi: Já, hann kemur oft og fær hjá
mér tuggu. Svo gerir hann mér greiða
í staðinn. Ef ég verð svangur, getur
fíllinn nefnilega gert mig eins feitan
og ég vil.
Tóta: Nei, nú trúi ég þér ekki!
Tobbi: Nú — þá skaltu taka vel eftir!
(Hann tekur endann á rana fílsins og
setur hann að munninum. Það heyrist
blásturshijóð, og kinnar Tobba tútna
út. Síðan fer hann sjálfur að þenjast
út, þar til hann er orðinn margfalt
gildari en í fyrstu. Þá sleppir hann
rananum og snýr sér að Tótu): Þarna
sérðu!■
Tóta: Nú er ég svo hissa, að ég get
ekkert sagt! Þú ert rammgöldróttur
(hlær). En hvað það er sniðugt að
sjá þig, híhí!
Tobbi: Já, það getur verið gott að kunna
ýmislegt, þegar maður er svangur. Á
morgun verð ég orðinn grannur aftur,
en ég þarf ekkert að borða í marga
daga. En nú ertu loksins farin að
hlæja, og þá er öruggt, að þú ert kom-
in í gott skap, er það ekki?
Tóta: Jú, ég er í allra þesta skapi núna,
og þó er ég eiginlega týnd! En það er
líka svo gaman hjá þér, að maður
gleymir sér alveg.
Tobbi: En heldurðu, að amma sé búin
að gleyma þér?
Tóta: Nei, það er líka satt, nú verð ég
að komast til ömmu.
Tobbi: Það segirðu satt, og nú skal ég
fylgja þér þangað, sem þú sérð heim
til hennar.
Tóta: Ætlarðu ekki að koma með inn
til hennar? Amma er voða góð og gef-
ur þér áreiðanlega kaffisopa.
Tobbi: Nei, það get ég ekki. En þú mátt
skilja nokkrar rjómapönnukökur eftir
við tréð mitt, þegar þú kemur til baka,
því að þá villistu ekki.
Tóta: Já, það skal ég svo sannarlega
gera!
Tobbi: Það er gott. Og þá skulum við
leggja af stað, því nú er llka komið
besta veður. (Við dýrin): Ætlið þið
ekki að labba svolítinn spöl með okk-
ur Tótu? (Dýrin nikka og kumra). Við
skulum þá koma. Svona nú, einn,
tveir, áfram gakk! (Tóta og Tobbi
leiðast í fararbroddi, en dýrin fylgja
á eftir. Um leið og þau leggja af
stað út af sviðinu, er tjaldið dregið
fyrir).