Æskan - 01.02.1975, Blaðsíða 11

nú áreiðanlega í góðu skapi, þegar
við komum til ömmu, þá ætla ég að
kalla á nokkur þeirra og lofa þér að
sjá. Taktu nú eftir. (Hann tekur upp
flautu og blæs í hana. Þau standa
kyrr og hlusta, en murr og undirgang-
ur heyrist að tjaldabaki. Svo kemur
gíraffinn inn á sviðið. Tóta hörfar und-
an upp að trénu, en Tobbi bendir
henni að koma nær. Hún gengur hálf-
h'.kandi með honum að gíraffanum).
Tobbi (klappar gíraffanum): Þetta er nú
gíraffinn, og enginn þarf að óttast
hann.
Tóta: Ekki vissi ég, að það væru gíraff-
ar hér í skóginum.
Tobbi: Því get ég trúað. Það er til margt
skrítið, sem fáir fá að sjá. En þetta
er nú bara byrjunin. (Hann blæs aftur
í flautuna, og nú kemur hæna. Hún
slær til vængjunum og leggur undir
flatt. Tobbi gengur á móti henni og
leiðir hana inn á mitt sviðið. Tóta
horfir steinhissa á).
Tóta (kemur alveg að hænunni): Nei,
sko! Aldrei hefði ég trúað því, að til
væri svona voðalega stór hæna!
Tobbi: Já, og þetta er fyrirtaks varp-
hæna þar að auki. Hún er bara orðin
gömul og dálítið stirð. En bíddu hæg!
Heldurðu, að ömmu þinni þætti ekki
vænt um að fá glæný egg í jólabakst-
urinn?
Tóta: Jú, áreiðanlega. Ég er bara með
fjögur egg með mér.
Tobbi: Þá skaltu vera tilbúin, því nú
ætla ég að biðja hana að verpa handa
þér einu eða tveimur eggjum. (Við
hænuna): Heyrðu, púdda mín, viltu
nú ekki gefa henni Tótu litlu egg í
jólakökurnar? (Hænan gaggar og
vaggar sér. Innan stundar verpir hún
eggi, sem Tóta grípur, og síðan kem-
ur annað. Þá gengur hænan til hliðar,
en Tóta starir á eggin).
Tóta: Aldrei hef ég nú-séð önnur eins
egg! Þau eru eins og stærðar páska-
egg.
Tobbi: Já, það þarf ekki mörg svona
egg til þess að geta bakað nokkrar
pönnukökur. En settu þau nú í körf-
una þína og sjáðu, hvað kemur næst.
(Hann blæs í flautuna. Nashyrningur-
inn kemur inn og hristir hausinn. Tóta
færir sig alveg að Tobba).
Tóta: Þetta er nashyrningur. Hann er
ég dauðhrædd við, því hann er víst
svo geðvondur.
Tobbi: Ekki þessi. Það er alveg óhætt
að klappa honum á hornin.
Tóta (strýkur hornin): Það væri ekki gott
að fá tannpínu í þessi horn!
Tobbi: Nei, það væri víst ekki gott.
En ég þarf endilega að sýna þér
annan fugl (hann fiautar). Nú kemur
strúturinn. (Strúturinn kemur, reigir
sig og spígsporar um, en staðnæmist
síðan hjá gíraffanum).
Tóta (horfir á eftir hönum): Nei, — en
hvað hann er með fallegar fjaðrir!
Tobbi: Já, og nú skaltu bara spyrja
hann, hvort þú megir ekki fá eina.
Tóta (gengur að strútnum): Heyrðu,
strútur, má ég fá eina fjöður úr stél-
inu á þér?