Æskan - 01.04.1981, Blaðsíða 7

'X>-p
i lagi. Haltu áfram að
~ Allt
skfökva.
~ J®ja, ég var þarna á gangi,
d*úpt sokkinn niður í hugsanir mínar.
* i einu kom strætisvagn á móti mér
®n ég tók ekki eftir honum fyrr en ég
aföi stigið ofan á hann. Strætis-
Va9ninn fór í þúsund mola!
~~ En sú lygi!
~~ Þetta er satt.
~~ Hvernig geturðu stigið ofan á
sfrætisvagn?
~~ þetta var bara lítill strætisvagn.
úa- Þetta var eiginlega upptrekktur
e'kfangaþíll!
I þessum svifum kom til þeirra
sfrákur að nafni Ivar sem bjó þar í ná-
9fenninu. Hann settist á bekkinn hjá
Þeim. Hlustaði á þá svolitla stund og
Sa9ði svo:
~~ Þió ættuð að skammast ykkar
aö skrökva svona!
~~ Við gerum engum neitt mein,
Sa9ði Steini. Við hugsum bara upp
s°gur.
Sögur! Mikið er þetta barnalegt
^já ykkur, sagði ívar.
~~ Helduröu að það sé auðvelt að
bua til sögur?
~~ Já, áreiðanlega.
~~ Allt í lagi. Segðu okkur þá eitt-
hvað.
Bíðið þið rólegir og leyfið mér
að hugsa!
~~ Allt í lagi, hugsaðu þá.
Ivar varö hálf aumingjalegur og gat
ekkert sagt nema: Bíðið þið, hérna,
eh ...
~~ Jæja, þú sagðir að þetta væri
auðvelt. Þú sagðir að þetta væri
barnaleikur.
~~ Bíðið þið, nú veit ég! Einu sinni
Var ég að stríða hundi og hann beit
^'9- þið getið séð örið á fæti mínum!
~~ Þú áttir að hugsa eitthvað snið-
u9t uppi
~~ Ég sagði ykkur nákvæmlega
t>að sem gerðist!
~~ Og þú þóttist kunna að búa til
sögur!
~~ Ég kann þaö, en ekki sögur eins
°9 þið segið. Ég skrökvaði í gær og
bað borgaði sig sannarlega.
~~ Af hverju?
ÆSKAN —
V
FLÓTTI
■ að var að vetrarlagi árið 1750, að drengur og stúlka voru á hraðri ferð
gegnum skóg, sem lá undir stórbýlið Bodenverder í Hannover í Þýskalandi.
Þaö var eðlilegt aö börnin flýttu sér. Þau heyrðu annaö slagið langdregið
úlfavæl. Og þeim var kunnugt um, að úlfar eru grimm og gráðug rándýr.
Börnin hlupu eins hratt og þau gátu. En eigi að síður færðist úlfagólið nær
og nær. Og voru börnin orðin hrædd. Svo datt stelpan í snjóinn. Hún hafði
rekið annan fótinn á einhvern farartálma.
Hún mælti: ,,Ég er dauðuppgefin. Ég get ekki hlaupið lengra. Haltu áfram
Hans og bjargaðu lífinu.“
„Nei, Magda,“ svaraði drengurinn. ,,Ég verö hjá þér, og ætla að verjast.
Hér er lurkur. Ég nota hann að vopini ef úlfur ræðst á okkur.“
Hann greip lurkinn og sveiflaði honum. í sama vettfangi hrópaði Magda
systir hans:
„Þarna er hann!“
Úlfurinn, sem hafði elt systkinin, var kominn mjög nærri þeim. Hann urraði
og stökk til þeirra. Hans barði frá sér með bareflinu. Úlfurinn hopaði, settist
og horfði á börnin glóandi gráðugum augum.
Svo önnum kafinn var úlfurinn vió að horfa á börnin, er hann ætlaði aó
éta, að hann veitti sleðanum er kom of seint athygli.
Sleðinn kom á fleygiferð. Og í því vetfangi, er úlfurinn ætlaði að hefja
flóttann, stóð maðurtil hálfs upp í sleðanum, lyfti stórri skammbyssu, miðaði
á úlfinn og skaut.
Skotið drap úlfinn svo að segja samstundis. Hann velti sér á aðra hliðina
og lá svo grafkyrr — steindauður.
Sleðinn var stöðvaður þar sem börnin stóðu. Ökumaðurinn mælti: „Ég
kom á síðustu stundu til þess að geta bjargað ykkur." Maðurinn hló og var
hinn kátasti. Hann var hermannlegur og augsýnilega heldri maður. Hann
sagði:
„Komið upp á sleðann. Þið ætlið sömu leið og ég.“
Hans og Magda tóku boðinu fegins hendi. Þau fóru upp á sleðann og
þökkuðu manninum fyrir greiðviknina.
Þau sáu að lífgjafi þeirra var liðsforingi. Hann var skemmtilegur og skraf-
hreyfinn. Hann sagði meðal annars:
„Já, úlfar eru leiðinleg dýr. Ég þekki úlfa. Þegar ég var í Rússlandi veitti
hóþur úlfa mér eftirför. Þeir voru fjórtán. Og skaut ég þá smám saman, einn
og einn. í hvert sinn og ég drap úlf, staðnæmdust hinir og átu hann. En að
því loknu hófu þeir eftirförina. Að lokum voru þrettán úlfar fallnir. Ég hafði
notað öll skotfærin, og var útlitið ekki álitlegt. Einn var eftir. Hvernig gat ég
dreþið hann?"
Hans gaþti af undrun. Hann sagði: „Fjórtándi úlfurinn hefur étið alla
hina. Það er lýgilegt."
Liðsforinginn rak uþþ hlátur og mælti: „Þú ert greindur drengur. En
þetta hafði mér ekki til hugar komið. Já, síðasti úlfurinn hefur haft hina
þrettán í maganum. Ég minnist þess að hann var mjög móður og gat ekki
Nýir kaupendur eru okkur kærkomnir
5