Æskan - 01.04.1981, Blaðsíða 16

Blettir af MÁLNINGU, FERNIS,
TJÖRU, ASFALTI og HARPIX.
Málningarblettir hreinsaöir með ter-
pentínu, steinolíu, tetraklórefni og
bensíni. Gamlir blettir í viðkvæmum
efnum vættir með terpentínu og síðan
fullhreinsaðir með bensíni. Á grófum
vinnufatnaði má láta grænsápu liggja
á nokkurn tíma og blettirnir síðan
skafnir af og svo þvegnir úr volgu
vatni. Plastmálning og gúmmímálning
fer af með vatni, sé hún hreinsuð
strax, annars ALLS EKKI. Fernis og
harpix hreinsaö með bensóli eða ter-
pentínu, eða grænsápu látin liggja á,
eins og við málningarbletti. Tjara fer
ný úr meö bensóli eða bensíni, en á
þurra bletti þarf að bera smjör, sem
látið er liggja á í nokkra tíma, og
bletturinn síðan hreinsaður eins og
nýir blettir. Sama gildir um asfalt.
Þetta fór nú allt eins og hesturinn hafði sagt. Þegar þau voru komin af stað,
sá Bella-Flor, að hún hafði gengið í gildru, en það var nú fullseint séð. Þá henti
hún vasaklútnum sínum upp í stórt tré og bað svo Jose að fara af baki og klifra
eftir honum.
,,Á ákvörðunarstað okkar er meira en nóg af vasaklútum," svaraði Jose.
Þá fóru þau yfir ána og lét hún hringinn falla ofan í strauminn og bað svo Jose
að ná í hann, en hann svaraði, að á ákvörðunarstað þeirra væru til fjölmargir
hringir. Þá komu þau að maurabúinu og fleygði þá Bella-Flor úr kornskálinni og
sagði við Jose, að hún myndi vera honum mjög þakklát, ef hann næði fyrir sig 1
kornið. — ,,Á ákvörðunarstað okkar er til meir en nóg af korni,“ svaraði Jose.
Að lokum komu þau til hallarinnar, og varð konungurinn mjög feginn að sjá
aftur Bella-Flor, sem hann var svo ástfanginn af.
En hún læsti sig inni í herbergi sínu og neitaði að opna. Konungurinn skipaði
henni að opna, en hún neitaði og kvaöst ekki opna herbergið fyrr en henni
væru færðir þeir hlutir, sem hún hefði týnt á leiðinni.
,,Það er ekkert annað fyrir yður aö gera, Jose," sagði konungurinn. ,,Þér
eruð sá eini, er vitið um þessa hluti og þér verðið því að fara og finna þá. Og ef
þér komið án þeirra verðið þér hengdur."
Vesalings Jose varð mjög hryggur, þegar hann heyrði þetta. Hann fór nú á
fund hvita hestsins og sagði honum frá þessu. Hesturinn sagði: ,,Vertu ekki
hræddur. Söðlaðu mig og svo skulum við fara og finna þá." — Þeir héldu nú
áfram ferðinni uns þeir komu að maurabúinu. „Langar þig ekki til þess að ná
korninu?" spurði hesturinn. — ,,Jú, sannarlega," svaraði Jose. — ,,Þá skaltu
kalla á maurana og biðja þá að færa þér kornið. Og ef þe.ir geta ekki fundið það,
þá munu þeir skila þér aftur brauðinu, sem þú gafst þeim."
Og þannig fór það. Maurarnir, sem voru mjög þakklátir fyrir brauðið, færðu
honum kornið.
,,Þarna sérðu," sagði hvíti hesturinn, ,,að hver sem gerir góðverk, uppsker
fyrr eða síðar laun sín fyrir það."
Næst komu þeir að ánni, sem nú var í vexti og þess vegna mjög gruggug. —
„Hvernig á ég að fara að því að ná hringnum upp úr þessari djúpu á, sem er svo
kolmórauð, að ég get ekki séð botn og þar að auki hef ég ekki hugmynd um,
hvar Bella-Flor kastaði hringnum?"
„Vertu ekki áhyggjufullur," svaraði hesturinn. „Kallaðu á fiskinn, sem þé
bjargaðir og hann mun ná honum fyrir þig." — Jose gerði það og fiskurinn
stakk sér og kom upp aftur með hringinn í munninum og vaggaði hreykinn
uggunum, ánægður yfir því aö hafa getað sýnt þakklæti sitt.
Að lokum komu þeir að trénu, þar sem vasaklútur Bella-Flor blakti í efstu
greinunum. — „Hvernig get ég náð þessum vasaklút?" spurði Jose. „Til þess
að ná honum myndi ég þurfa að hafa stigann hans Jakobs."
„Vertu ekki áhyggjufullur," sagði hvíti hesturinn. „Kallaðu á örninn, sem þó
bjargaðir úr gildru veiðimannsins og hann mun ná honum fyrir þig." — Jose
gerði eins og hesturinn sagði honum. Hann kallaði á örninn og hann sótti
vasaklútinn og fékk Jose hann, en þakklætið Ijómaði í vængjaþyt hans, er hann
hvarf burt.
Jose var ákaflega glaður yfir, hve vel þetta hafði gengið og sneri nú heim-
leiðis til hallarinnar. — En þegar Bella-Flor voru sýndir hlutirnir, þá sagði hún,
að hún kæmi ekki út úr herberginu fyrr en sá, er hefði rænt henni, hefði verið
brenndur lifandi, já, steiktur í olíu.
Konungurinn var þaö mikið illmenni, að hann samþykkti þetta og sagði við
Jose, að það væri engin önnur leið fyrir hendi, hann yrði að brennast.
Jose fór hryggur á fund hvíta hestsins og sagði honum hvað nú stæði fyrir
dyrum.
„Vertu óhræddur," sagði hesturinn. „Nú skaltu söðla mig og hleypa svo
Þrennu veröur þú að hafa stjórn á: Lunderni þínu, tungu þinni og hegðun þinni
14