Æskan - 01.01.1983, Síða 41

Tröllkerlingin og börnin
7. Að nokkrum tíma liðnum bað kerlingin
strákinn að reka litla fingurinn út um skrá-
argatið á kistunni. Hún ætlaði að bíta í
hann til þess að vita hve feitur hann væri
orðinn. - Strákur rak tréstaut út og þegar
kerla hafði bitið í hann sagði hún: „Þurr
10. Þá notuðu þau sér tækifærið, strák-
urinn og systir hans og hlupu sem fætur
toguðu burt frá húsi kerlingar. Þó fóru þau
ekki langt, en földu sig í holu tré skammt
frá. -
sem viður og harður sem tré. Við verðum
að bíða í nokkra daga enn.“ -
8. Kerlingin gerði þessa tilraun tvívegis
enn, með nokkurra daga millibili, en árang-
urinn varð sá sami, strákurinn fitnaði ekki.
„Ja, nú dámar mér ekki! sagði hún steinhissa.
11. Kerlingin vaknaði og sá strax að börn-
in voru horfin. Hún leitaði nálægt húsinu
og kom að tjörn, þar sem hún sá tvær
endur synda. Hélt hún, að þar væru börnin
komin. Tók hún það til bragðs, að hún
lagðist niður á tjarnarbakkann og drakk og
drakk, þar til hún sprakk!
9. En þar kom að hún vildi sjóða sér súpu
hvað sem tautaði og raulaði. - „En ég
ætla nú að fá mér, svefnblund fyrst,“ og
svo lagði hún sig og fór að hrjóta svo hátt,
að hvein í öllu húsinu. -
12. Börnin sáu og heyrðu allt þetta úr
felustað sínum. Þau fóru aftur heim í bú-
stað kerlingar og tóku með sér heilmikið af
gulli og silfri, sem þar var geymt. Eftir þetta
var enginn sultur á heimili þeirra og mikið
var faðirinn feginn að fá þau bæði heil á
húfi heim aftur. -
41