Æskan - 01.09.1986, Blaðsíða 12

Ástarbréf til Ara er spennandi
unglingasaga sem gerist í sum-
arbúðum norður ílandi. Aðal-
persónan, Ari, er áfimmtánda
ári og á heima í Reykjavík. Litlu
áður en hannfer að heiman byrj-
ar hann ífyrsta sinn að vera með
stelpu og þau ákveða að skrifast
á. Hjartað slær alltaf örtþegar
bréfin berast.
Ari kynnist mörgum skemmti-
legum krökkum í sumarbúðun-
um, — þar á meðal Tinnu, scetri
stelpufrá Sauðárkróki sem að
vísufer í taugarnar á honum við
fyrstu kynni en sýnir síðan aðra
hlið á sér. Þau verða góðirfélag-
ar og einn daginn situr Ari uppi
með það að hann er orðinn hrif-
inn aftveim stelpum! Hann veit
varla sitt rjúkandi ráð.
Ara og Tinnu þyrstir í ævin-
týri og þau strjúka úr sumarbúð-
unum á bjartri júnínóttu til að
skoða eyðibýli í nœsta dal. Við
grípum þar niður í söguna.
Nokkrum mínútum seinna stóðu
Ari og Tinna inni á gólfi í Myrkrabæ.
Dálítið rökkur var en þau sáu samt vel
fram fyrir sig. Rakalyktin var mikil.
Þau héldu niðri í sér andanum og
hlustuðu eftir hljóðum.
— Heyrirðu það sama og ég? hvísl-
aði hún þegar þau nálguðust svefnher-
bergið.
Hann stirðnaði.
- Hvað? Hann heyrði ekkert í
fyrstunni en tók svo eftir torkennilegu
hljóði. Hann var með hjartað í buxun-
um og augun ætluðu út úr honum. Gat
verið að einhver væri þarna inni?
- Má ég halda í þig? spurði hún og
virtist engu minna óttaslegin.
— Eigum við ekki að snúa við?
hvíslaði hann og langaði til að hlaupa á
eldingarhraða út úr þessu andstyggi-
lega húsi. Honum varð hugsað til
vinnumannsins sem afi sagði honum
frá og hvarf frá þessu heimili eins og
jörðin hefði gleypt hann. Ari beið eftir
því að hann kæmi aftan að þeim og
tæki þau hálstaki. Hann hryllti svo við
þessari hugsun að hann lokaði
augunum.
- Nei, við verðum að kanna hvað
þetta er, sagði Tinna.
Sú var hugrökk! Hann fann hvernig
hann þornaði upp í kverkunum. Hann
gat ekki verið minni maður og gekk
samhliða henni skref fyrir skref.
Stundum hætti hljóðið en svo kom
það aftur og aftur. Skyndilega heyrðu
þau einhvern smáhlut detta. Þau urðu
svo skelfd að hárin risu. Það var mað-
ur þarna inni! Kannski var þetta
strokumaður, alræmdur glæpamaður
sem faldi sig þarna og sveifst einskis
svo að ekki kæmist upp um hann. Það
var kjörið fyrir slíkan mann að leynast
í eyðibýli.
Útdráttur
úr nýrri bók
eftir
Eðvarð Ingólfsson
- Komdu, stundi Ari og togaði *
handlegg Tinnu.
- Bíddu! Hún hlustaði eftir flelf‘
hljóðum en ekkert heyrðist. Þetta va
dularfullt.
Þau stóðu fyrir framan svefnhvt
bergisdyrnar og hjartað ætlaði a
springa. Áttu þau að þora að opna-
- Gerðu það, bað hún ofurlágt og
benti á húninn.
12