Æskan - 01.09.1986, Blaðsíða 36

Ási leynilögga
Hvaö heitir
bankaræninginn?
Ási leynilögga hrökk upp með andfæl-
um um miðja nótt. Síminn hringdi án
afláts.
- Hver er það? spurði Ási syfju-
legum rómi.
— Þetta er lögreglustjórinn, var
svarað hinum megin línunnar. Við
erum í vanda staddir. Við þurfum
hjálp þína.
Síðan útskýrði hann að bankarán
hefði verið framið um nóttina.
— Kem að vörmu spori, sagði Ási
og lagði tólið á.
Síðan stökk hann fram úr rúminu og
klæddi sig. Hann uppveðraðist allur
við að löggan skyldi leita aðstoðar hjá
honum. Lögreglustjóranum var nefni-
lega oftast í nöp við hann, taldi að
hann tæki verkefni frá embætti hans.
En nú var veruleg alvara á ferðinni,
annars hefði síminn ekki hringt.
Það var mikið um að vera í Mjólkur-
bankanum þegar Ási kom þangað
stuttu seinna. Vælandi sírenur, tugir
lögregluþjóna og æstir yfirmenn bank-
ans með úfið hár og í jakkafötum án
bindis.
— Tíu milljónum var stolið, sagði
lögreglustjórinn við Ása um leið og
hann heilsaði honum. Þjófurinn virðist
hafa komist að leyninúmeri peninga-
skápsins. Hann skyldi engin verksum-
merki eftir sig.
— Hvað vita margir númerið á
peningaskápnum? spurði Ási íhugull á
svip.
— Það eru 10 yfirmenn.
- Látið mig fá skrá yfir nöfn
þeirra, skipaði Ási.
Innan mínútu var hann búinn að fá
hann í hendur. Ási las hann vandlega.
Nöfn starfsrnannanna voru þessi:
Ómar, Jónas, Steinn, Brandur,
Elías, Sigurður, Hafliði, Sigtryggur,
Maríus og Almar.
Síðar um nóttina ræddi Ási við alla
þessa starfsmenn en varð í sjálfu sér
engu nær. Allir kváðust hafa sofið eins
og steinar heima hjá sér og fjölskylda
þeirra væri til vitnis um það.
Að loknum yfirheyrslum fór Ási
heim og var fremur daufur í dálkinn.
Hann var engu nær um lausn gátunnar
og leist ekkert á að geta leyst málið.
Hann var varla kominn inn fyrir
þröskuldinn þegar síminn hringdi.
— Er þetta hjá Asa leynilöggu-
spurði skjálfradda maður.
Ási játti því.
— Ég er alveg miður mín, sagði
maðurinn og saup hveljur. Dóttir min
framdi bankaránið. Hún er starfsmað-
ur í bankanum. Það var tilvilju11
hvernig hún uppgötvaði leyninúmerið
í tölvukerfinu. Hún var að rita nafnið
sitt inn í tölvu og þar sem hún hefur
sömu stafi í nafninu sínu og einn þeirra
sem hafa aðgang að leyninúmermn
ruglaðist kerfið í tölvunni og á skján-
um var hún spurð að því hvort hun
þyrfti að fá vitneskju um tölustafina 1
leyninúmerinu. Forvitnin rak hana
áfram og hún trúði ekki sínum eigm
augum. í nótt fór hún svo og stal
peningunum.
Hjartað í Ása tók viðbragð. Lausn
var í sjónmáli. Hvflík heppni að mað-
urinn skyldi hringja í hann en ekki
lögregluna. Hann fengi heiðurinn at
uppljóstruninni. Hann hlakkaði til að
sjá upplitið á lögreglustjóranum.
— Og hvað heitir dóttir þín? spurði
Ási spenntur.
Ég get ég ekki fengið af mér að
segja þér það. En þú hefur feng'ð
vísbendingu...Síðan lagði maðurinn a-
Ási var enn með nafnalistann undu
höndum og leit yfir hann.
— Nú veit ég nafnið, sagði hann
sigri hrósandi við sjálfan sig og stakk
listanum inn á sig.
Þá þurfti hann bara að komast yfij
starfsmannaskrána, leita uppi nafm
og fá stúlkuna til að játa.
Málið var að leysast.
Og nú spyrjum við lesendur Æsk'
unnar. Hvað hét bankaræninginn-
Sendið svör til Æskunnar, pósthól
523, 121 Reykjavík. Við veitum þrenn
verðlaun.
36