Æskan - 01.01.1990, Síða 34

Er
ég
að
verða
stór?
Framhaldsþættir eftir
Brynju Einarsdóttur
1. kafli. t
Er ég stór? Eru fjögurra ára
gamlir strákar stórir? Ég ræð við
Kalla og get borið tvær
mjólkurfemur í poka heim úr
búðinni fyrir mömmu.
En fullorðna fólkið segir
aldrei það sama. Mamma segir
t.d.: „Nonni minn, ekki taka litlu
systur þína, þú gætir misst
hana, þú ert svo lítill.“
En ef litla systir pissar svo í
buxumar og hreina bleyjan er
uppi á lofti þá segir mamma:
„Náðu nú í bleyju upp í
herbergi. Þú getur vel hjálpað
til, orðinn svona stór“.
Hvað á ég að halda?
Þetta byrjaði allt þegar hún
fæddist. Aður var ég alltaf lítill.
En svo varð maginn á mömmu
voða stór. Hún sagði að það |
væri bam í honum og að |
38 Æskan
bráðum myndi ég eignast
bróður eða systur. Einn
morguninn þegar ég vaknaði
var amma að passa mig.
„Þú ert búinn að eignast litla
systur,“ sagði hún.
Seinna um daginn fór ég
með pabba á sjúkrahúsið til að
sjá hana. Hún var ósköp lítil og
grettin, með ekkert hár.
Mamma og pabbi horfðu á
hana og voru svo glöð í
augunum. Þau horfðu ekkert á
mig. Ég sagðist ekki vilja eiga
hana, hún væri ljót. Þá horfðu
þau loksins á mig en voru ekki
lengur glöð í augunum.
Mamma sagði:
„Hún á eftir að breytast, þú
hefur aldrei séð svona nýfætt
bam fyrr.“
Hún kyssti mig og lét mig
setjast hjá sér. Ég laumaði
hendinni undir sængina og fann
að stóri maginn var farinn. Hún
faðmaði mig fast að sér. Nú var
bamið ekki í maganum. Það
var nóg pláss fyrir mig. Það var
alltaf svo góð lykt af mömmu.
ISvo komu þær heim.
Við pabbi vorum búnir að
kaupa litla vöggu og
bamavagn. Við tókum líka til í
húsinu. „Því að allt verður að
vera fínt þegar þær koma.
Þegar þú fæddist varð ég að
gera þetta allt einn því að þá
átti ég ekki svona stóran strák
Isem hjálpaði mér,“ sagði pabbi.
Þá fannst mér gaman að vera
stór.
Hún var falleg þegar hún lá
og svaf í vöggunni frá okkur
pabba. Hún var svo lítil og gat
ekki neitt, bara farið að gráta
þegar hún vildi eitthvað. Þá
sagði mamma að hún væri
svöng og lét hana sjúga brjóstin
sín. Stundum fékk ég sting inn í
mig þegar ég horfði á hana
sjúga. Þá vildi ég kúra hjá
, mömmu líka. Þá varð ég að
I bíða því að ég var svo stór. En
ég vildi ekki bíða og gerði
[ eitthvað sem ég vissi að ég
mátti ekki. Ég var voða
óþekkur. Mamma yrði
f örugglega reið. Kannski hættir