Æskan - 01.01.1990, Qupperneq 35

hún þá að hugsa alltaf um þetta
bam. Hún varð dálítið reið en á
eftir tók hún mig í fangið og
talaði við mig.
„Ég elska þig, litli strákurinn
minn. Við pabbi emm búin að
elska þig alveg síðan þú fæddist
í nærri fimm ár og við elskum
þig alltaf meira og meira. I
hjörtum okkar eru margir litlir
reitir fullir af ást. í mínu hjarta
er einn fyrir þig, einn fyrir
pabba og nú nýlega opnaðist
einn fyrir litlu systur. Enginn
annar getur fengið þinn reit í
hjartanu mínu.“
Ég fann að ég hafði svona
„reit“ inni í mér líka. Mamma
bað mig um að hjálpa sér og
pabba við að elska hana litlu
systur „svo að hún fái ást í sína
reiti, því að enginn verður stór
og duglegur nema hann rækti
reitina sína,“ sagði mamma. Ég
skildi þetta ekki allt saman en
ég varð glaður og fann að
brjóstið á mér stækkaði. Það
voru örugglega reitimir mínir.
Já, ég vissi að reiturinn hennar
litlu systur var þarna líka.
2. kafli.
Við pabbi vomm í fríi eftir að
litla systir fæddist. Hann fékk frí
úr vinnunni sinni og ég í
leikskólanum. Það var mikið að
9era hjá okkur. Fyrst þvoðum
við alltaf þvottinn og hengdum
út allar bleyjumar hennar litlu.
Svona lítil böm em alltaf að
pissa í buxurnar. Við gerðum
eiginlega allt. Pabbi sagði að
rnamma gæti hvílt sig og fengið
^nikið af mjólk í brjóstin fyrir
litlu systur ef við karlmennimir
værum svona duglegir.
Stundum hvíldum við okkur
hka, lögðumst upp í
hjónarúmið hjá þeim og
horfðum á þegar litla krúttið var
[ / l>
að sjúga. Hún var stundum svo
fyndin þegar hún leitaði að
brjóstinu með munninum, eins
og hún sæi ekki neitt. Pá fórum
við öll að hlæja að henni. Það
var svo gott að vera öll svona
saman.
Þegar mamma var búin að
hvíla sig og fá alla mjólkina,
fómm við pabbi að mála húsið
að utan. Ég fékk pensil og
dollu með málningu í.
Ég mátti mála niðri alveg eins
hátt og ég náði. Við vomm
báðir í málningargalla og
máttum alveg sletta á okkur.
Við töluðum mikið saman og
pabbi kenndi mér hvemig átti
að gera. Hann sagði að hann
ætlaði að ráða mig í vinnu hjá
sér fyrir kaup þegar ég yrði stór
strákur. Pabbi minn er
nefnilega málari.
Veðrið var alltaf svo gott að
mamma færði okkur kaffið út í
garð.
„Pað er gott að fá ekki svona
meðan litla systir svaf í
vagninum sínum og svo fóm
þær líka í bæinn. Við
karlmennimir vomm alltaf að
mála. Á kvöldin vomm við
dauðþreyttir og fómm saman í
sturtu. Ég þorði alveg að láta
renna á mig. Pabbi kenndi mér
það. Ég lokaði bara augunum á
meðan pabbi bar sápulög í
hárið. Ég grenjaði ekki neitt.
Svo hélt hann á mér og við
frussuðum bara vatninu í burtu.
Það var svaka gaman.
Ég er líka hættur að pissa í
kopp því að ég er orðinn svo
stór. Nú pissa ég bara
standandi eins og pabbi. Eftir
kvöldmatinn leggur pabbi sig
hjá mér og les fyrir mig meðan
ég sofna. Pabbi minn er besti
pabbi í heimi.
Æskan 39