Æskan - 01.10.1992, Side 26

ENN MEIRA
SKOLASKOP
Æskan hefur gefið út bókina Enn meira Skóla-
fædd.“
Úr íslandssöguprófi í 6.
bekk:
„Hvað hét sonur Eiríks
rauða“?
Ólesinn nemandi, sem þó
var með litbrigði mannkyns á
hreinu, svaraði:
„Stjáni blái.“
Kennari í kristnum fræðum
var eitt sinn að útskýra söguna
um „góða hirðinn" fyrir ungum
nemanda sínum og sagði:
„Ef þú værir lamb sem mér
væri annt um hvað væri ég
þá?“
skop. Það er fjórða bindið í vinsælum flokki bóka
en í þeim eru skoplegar sögur úr skólalífinu. Við
birtum hér nokkur dæmi um spaugileg svör...
Úr prófi í kristnum fræðum í
5. bekk:
„Hvað gaf Guð manninum
fram yfir dýrin?“
Ein stúlkan skrifaði stutt og
laggott:
„Konuna."
Á málfræðiprófi í barnaskóla
stigbreytti nemandi lýsingar-
orðið kaldur á eftirfarandi hátt:
„Kaldur - kaldari - frosinn."
Kennari í barnaskóla var
einhverju sinni að hlýða pilti yfir
Faðirvorið. Sjálfsagt hefur
stráknum legið reiðinnar býsn
á því að undir lok bænarinnar
mátti heyra hann segja:
„Eigi leið þú oss í freistni
heldur frelsa oss í hvelli...“
Spaugsamur nemandi, sem
stundaði nám við héraðsskóla
einn fyrir margt löngu, skrifaði
einhverju sinni þennan gagn-
merka og gamansama stíl um
líkamsbyggingu mannsins.
„Efst á manninum situr höf-
uðið. Það er einna líkast því að
vera hnöttótt. Innan í því er
heilinn en utan á því er hárið.
Framan á því er andlitið. Með
því borðar maðurinn og grettir
sig.
Fyrir neðan höfuðið er rör
sem fróðir menn kalla háls.
Það er hann sem heldur höfð-
inu upp úr skyrtuhálsmálinu.
... Neðstu hlutar mannsins
nefnast fætur. Þeir sjá um
hlaupin. Á fótunum eru tærnar
sem gera gat á sokkana og eru
alltaf að rekast í.“
Úr mannkynssöguritgerð
um herferð Hannibals til Róma-
borgar:
„Á ferð sinni til Rómaborgar
þurfti Hannibal meðal annars
að ferðast yfir Alpana. Ef Alp-
arnir hefðu ekki verið þarna
hefði Hannibal aldrei komist
yfir þá.“
Sveitaprestur nokkur heim-
sótti einhverju sinni barnaskól-
ann í sókninni og hóf spjall sitt
við sjö ára gamla nemendur á
eftirfarandi spurningu:
„Vitið þið, börnin góð, hver
er miklu stærri, miklu gáfaðri
og miklu voldugri en ég?“
„Er það skólastjórinn?"
heyrðist frá gluggaröðinni.
„Ó, nei,“ svaraði presturinn
blíðlega.
„Er það sýslumaðurinn?"
gall við í miðröðinni.
„Ó, nei, ekki heldur," svar-
aði prestur og brosti.
„Þá hlýtur það að vera
prestsfrúin," hljómaði frá dyra-
röðinni.
Úr ritgerð tólf ára, rökhugs-
andi nemanda um hænsni:
„Hænsnin eru mjög nytsöm
dýr. Við getum borðað þau
bæði fyrir og eftir að þau eru
Nemandinn hugsaði sig um
í dágóða stund en sagði síð-
an:
„Nú, þú værir auðvitað
sauður.“
Sjö ára stúlka í Garðabæ
mætti einhverju sinni of seint í
fyrstu kennslustund dagsins.
Þegar sú stutta kom inn í bekk-
inn gekk hún rakleitt til kenn-
arans og sagði lágum rómi:
„Ég biðst fyrirgefningar á því
að mæta of seint en ég
vaknaði bara yfir mig í morg-
un.“
Á dýrafræðiprófi í 7. bekk
var meðal annars að finna eft-
irfarandi spurningu:
„Hverjir eru tveir meginflokk-
ar hvala?"
Einn vetraríþróttamaðurinn
í bekknum var alveg viss og
svaraði:
„Tannhvalir og skauta-
hvalir."
Úr ritgerð grunnskólanema
um Múhameð:
„Múhameð varð að flýja í
skyndi og því gat hann ekki
tekið nema það nauðsyn-
legasta með sér, svo sem
nokkrar flatbrauðskökur, flösku
af vatni og sjö konur.“
Úr líffræðiprófi í 9. bekk:
„Hver er munurinn á lífríki
sjávar og lands?“
Einn nemandinn, gjörsam-
lega ólsesinn, kom með ein-
faldasta svarið, vitanlega í ó-
þökk kennarans, og var það á
eftirfarandi hátt:
„í lífríki sjávar er blautara en
á landi."
Kennari nokkur bað eitt sinn
tólf ára gamla nemendur sína
að skrifa stutta en gagnorða
ritgerð um eitthvað sem þeir
væru þakklátir fyrir.
Einn drengurinn skrifaði:
„Ég er mjög þakklátur fyrir
gleraugun mín. Þau halda
strákunum frá því að berja mig
og stelpunum frá því að kyssa
mig.“
2 6 Æ S K A N