Æskan - 01.10.1992, Blaðsíða 37

leikþáttur eftir Ingunni Þórðardóttur.
TVEIR
VINIR
Siggi og Pétur eru góðir vinir. Dag
nokkurn hittust þeir óvœnt í Kringl-
unni eftir að hafa ekki sést lengi.
Þeir ákváðu að drekka saman kaffí.
og spjalla saman og settust inn á
kaffíhús...
Siggi: í gær mætti ég manni á
götu sem var svo líkur þér að
hann heilsaði mér.
Pétur: Það var samt ekki ég
því að ég var ekki í bænum. Við
hjónin fórum upp að Elliðavatni
að veiða silung.
Siggi: Er konan þín dugleg að
veiða?
Pétur: Nei, hún er alveg ó-
möguleg. Hún talaði of hátt.
Hún notaði ekki rétta beitu. Hún
dró línuna allt of hratt inn. En
það versta var að hún veiddi
miklu meira en ég.
Siggi: Ég hef heyrt að hún sé
svo listræn í sér.
Pétur: lá, það er alveg rétt.
Henni er alveg sama hvernig
súpan er á bragðið, bara ef hún
er falleg á litinn.
Siggi: Áttu ekki hundinn þinn
enn þá, hann Snata?
Pétur: Jú, blessaður vertu. Nú
erum við búin að venja hann af
því að sníkja við matarborðið.
Siggi: Hvernig fóruð þið að
því?
Pétur: Hann fékk að bragða á
matnum einu sinni. Síðan hefur
hann ekki sníkt.
Siggi: Þú ættir að koma með
mér í kórinn sem ég syng í, Pét-
ur.
Pétur: Hvað er svona qaman
þar?
Siggi: Það er fjörugt skal ég
segja þér. Fyrst spilum við á spil.
Svo borðum við saman. Því næst
dönsum við.
Pétur: En hvenær syngið þið?
Siggi: Það gerum við á leiðinni
heim.
Pétur: Kannski ég skelli mér
með þér næst. Annars var ég í
Óperunni í gærkvöld.
Siggi: Og var það ekki stór-
kostlegt?
Pétur: Það læt ég nú vera. Eft-
ir tónleikana fóru allir áheyrend-
ur til föður aðalsöngkonunnar
og óskuðu honum til hamingju.
Siggi: Hvers vegna var verið
að þreyta gamla manninn með
því?
Pétur: Jú, hann er alveg
heyrnarlaus og sleppur því við
að heyra söng dótturinnar.
Siggi: Ég varð fyrir óvæntri á-
nægju í morgun. Ég hringdi til
tannlæknisins míns og pantaði
tíma. Og hvílík heppni! Hann
var í fríi og kemur ekki fyrr en
eftir mánuð.
Pétur: Þú ert þrælheppinn,
vinur minn. En nú skal ég segja
þér dálítið sem tengdapabbi
minn trúði mér fyrir nýlega.
Hann hringdi á Dýraspítalann
og sagði:
„Konan mín er á leiðinni til
ykkar með gömlu læðuna okk-
ar. Viltu vera svo væn að gefa
henni sprautu svo að hún sofni
án þess að finna til."
„Alveg sjálfsagt," var svarað.
„En hvernig ratar kisan þá ein
heim aftur?"
Vinirnir hlógu og skemmtu sér
vel meðan þeir drukku kaffi og
borðuðu tertu. Tíminn var fljót-
ur að líða.
Siggi: Æ, nú man ég hvað ég
ætlaði að gera þegar ég rakst á
þiQ-
Pétur: Og hvað var það?
Siggi: Ég ætlaði að láta klippa
mig. Síðast þegar ég fór í klipp-
ingu klippti rakarinn í eyrað á
mér.
Pétur: Og þá hefurðu orðið
reiður.
Siggi: Nei, bara dálítið sár.
Pétur: Ég man líka hvað ég
átti að gera hingað í Kringluna.
Ég átti að hitta konuna mína við
útidyrnar klukkan fjögur. Og nú
er klukkan að verða sex. Ham-
ingjan hjálpi mér!
Siggi: Þú færð áreiðanlega orð
í eyra og eitthvað fallegt að
heyra þegar þið hittist næst.
Pétur: Segðu ekki meira en
drífðu þig í klippingu áður en
verður lokað. Ég reyni að bjarga
mínum málum.
Blessaður! Sjáumst sem fyrst
aftur.
Siggi: Blessaður og gangi þér vel.
Pétur: Sömuleiðis, gamli vinur.
Æ S K A N 4 7