Æskan - 01.10.1992, Qupperneq 45

þér?" spurði faðir Jens óttasleg-
inn.
„Já, og nú eru þeir báðir dán-
ir. - En ég kann ráð við því. Ég á
enn þá eftir að óska mér!" sagði
Jens glaður.
„En við komumst aldrei heim
ef þú eyðir óskinni þinni!"
„Ég get óskað mér þess að
Dauðadraugahús sé ekki til og
hafi aldrei verið til! Þá getum við
ekki bara komist heim heldur all-
ir aðrir og enginn á eftir að vill-
ast hér inn aftur."
„Þetta skalt þú gera," sagði
Sveinn og var augljóst að hann
var hreykinn af syni sínum.
Jens kastaði peningi í brunn-
inn og óskaði sér:
„Ég óska þess að Dauða-
draugahús sé ekki til og hafi
aldrei verið til," sagði hann og
samstundis var hann kominn að
eldhúsborðinu heima hjá Kára.
Pabbi hans og Kári voru þar
líka. Öll fjölskylda Kára sat við
matarborðið. Þórunn, litla systir
hans, var með sósu upp á nef.
„Vill einhver meiri pitsu?"
spurði mamma Kára.
Allir litu hver á annan og eng-
inn vissi hvað hann ætti að
segja.
„Vill einhver meiri pitsu?"
spurði mamma Kára aftur.
„Já!" gall í öllum - enda
svangir eftir ævintýrið sem nú
var á enda.
Nú þurftu Jens og faðir hans
að fara heim. Þegar þeir komu
heim hringdi síminn. Sveinn
svaraði.
„Jens, það er til þín!"
„Er þetta Jens?" var spurt.
„Já, það er ég," svaraði Jens.
„Þetta er Anna Lísa. Ert þú að
gera eitthvað á föstudaginn?"
„Nei," sagði Jens, dálítið vand-
ræðalegur.
„Viltu kannski koma í bíó með
mér? Þú hefur boðið mér svo oft
upp á síðkastið."
„Þetta hlýtur að vera draum-
ur," hugsaði Jens með sér. Var
Anna Lísa virkilega að bjóða
honum út?
„Jahá!" gall í Jens.
„Um klukkan níu," sagði
Anna Lísa.
„Allt í lagi," sagði Jens æstur.
„Þá er það ákveðið," sagði
Anna Lísa.
„Sé þig!" sagði Jens og
kafroðnaði.
Svo að hann var að fara í bíó
með Önnu Lísu! Hún sem hafði
áður strítt honum svo mikið.
„Aldrei hef ég skilið stelpur!
Annan daginn hata þær mann
en þann næsta bjóða þær manni
í bíó. Þetta er alveg óskiljanlegt,"
hugsaði Jens.
Upp frá þessu litu stelpurnar
ekki jafnmikið upp til Kára. Nú
var Jens þeirra maður. Nú var
það Kári sem spurði Jens hvern-
ig hann hefði eiginlega stjórn á
stelpunum.
Kári gat samt ekki verið reiður
við Jens. Hann mundi hvernig
Jens hafði bjargað lífi hans. Því
myndi hann aldrei gleyma
vegna þess að það að vera vam-
píra í Dauðadraugahúsi er ó-
gleymanlegt, jafnvel þótt Dauða-
draugahús hafi aldrei raunveru-
lega verið til.
Jens og Kári voru enn betri vin:
ir eftir þetta ævintýri en áður. í
rauninni miklu betri.
Jens og Anna Lísa hættu fljót-
lega að vera saman. Jens byrjaði
að vera með stelpu sem hét
Sandra. Kári byrjaði að vera með
Önnu Lísu.
Hvorki Jens né Kári sáu Guð-
mund aftur. Hann var víst frá
öðrum tíma en þeir. í Dauða-
draugahúsi mættust allir tímar.
Kári, Jens og Sveinn sögðu eng-
um frá ferðinni. Annars hefðu
þeir ömgglega verið sendir til sál-
fræðings. Einu sinni hittu þeir
mann sem hafði orðið fyrir sömu
reynslu og þeir. Þeir gátu talað
við hann um Dauðadraugahús-
ið. Hann sagðist hafa verið send-
ur til sálfræðings af því að hann
hafði ekki haldið ferð sinni
leyndri.
Allir sem farið höfðu til
Dauðadraugahúss voru fegnir
því að hafa sloppið út lifandi.
Það var þeim Jens, Kára og Sveini
Jóhannessyni að þakka.

Æ S K A N 4 9