Valsblaðið - 01.05.1989, Qupperneq 49

arnir komust svo yfir rétt fyrir leikslok með
marki sem bar hinn hæpna stimpil; heppni.
Valur tapaði því leiknum óverðskuldað 1:2.
Var nú haldið til Austur-Þýskalands til að
hefna ófaranna á heimavelli og voru menn
hvergi bangnir. Rétt áður en haldið var í gegn-
um Checkpoint Charlie, þessa tímavél sem
ber þá sem til austurs fara tugi ára aftur í tím-
ann, var rútan fyllt af lystisemdum nútíma-
þjóðfélagsins — allt frá súkkulaði til salern-
ispappírs. En fljótlega kom í ljós að Aust-
ur-Þjóðverjarnir ætluðu að launa okkur gest-
risnina vel sem þeim var sýnd á Islandi þvi
farið var með okkur eins og höfðingja. Skorti
þar ekkertá. Hótelið var fyrsta flokks, mat-
urinn frábær og æfingaastaðan til fýrir-
myndar. Varð einhverjum á orði að eiginlega
ættum við bara við eitt vandamál að stríða —
það voru engin vandamál, því fararstjórnin
hafði gert ráð fyrir þeim og var tilbúin í þann
slag af fyrri reynslu.
Leikurinn við Dynamo Berlin var mjög
góður og skemmtilegur á að horfa. Eftir að
Þjóðverjarnir höfðu komist yfir, jafnaði Val-
ur um miðjan seinni hálfleik og var nú orðið
stutt í drauminn — að komast í aðra umferð.
Strákarnir fengu tækifæri til þess að gera út
um leikinn en eins og í fyrri leiknum, stálu
Þjóðverjarnir sigrinum á elleftu stundu. Þeir
voru svo slegnir út úr keppninni í næstu um-
ferð af Monaco, liðinu sem sló Val einmitt út
í Evrópukeppni meistaraliða í fyrra.
Strákarnir sýndu þarna í Berlín hvers þeir
eru megnugir, en alveg eins og í fyrra — að-
eins of seint. Eru nú allir staðráðnir í að láta
þetta ekki endurtaka sig næsta ár. Strákarnir
hafa þegar hafið undirbúning fyrir næsta
keppnistímabil og koma væntanlega tilbúnir
í slaginn í næsta vor. Þeir ætla ekki að bíða
eftir réttu formi fram eftir næsta sumri held-
ur byrja eins og síðasta sumar endaði — með
réttu hugarfari og léttleikandi fótbolta. Það
er ekki hægt nema grunnurinn sé til staðar,
þ.e. líkamsstyrkur. Ég er sannfæiður um að
með sama hóp og í fyrra þurfi Valsmenn ekki
að kvíða komandi keppnistímabili.
Að lokum ein lítil saga frá Amsterdam en
hún er gott dæmi um hvernig sjálfsbjargar-
viðleitni á erlendri grund getur fleytt þeim
áfram sem kunna lítið í tungumáli viðkom-
andi lands — eða bara alls ekki neitt. Þegar
vínföng voru borin fyrir fríðan hóp Valsara á
matsölustað; gall í einum úr hópnum —
»þessum stóra sem sér um búningana”: „Vas
kost dis flask?”. Og viti menn. Verðið kom
um leið. Legg ég nú til að viðkomandi setjist
niður og búi til nýtt alþjóðatungumál.
Með Valskveðju!
Útfar Mdsson.
Hinn árlegi útreiðarlúr meistaraflokks var farinn í lok ágústmánaðar frá Laxnesi. Valsarinn Póri sá
okkurfyrirreiðskjótum og varokkurinnan handar. Sagan segirað Valsmenn hafi riðið beturí útreiða-
túrnum cn þeir léku knattspyrnu uin sumarið!
Þrír góðir fyrir útreiðatúrinn. Jón S. Helgason, sem varð „Golfmeistari Vals” 1989, Ingvar Guð-
mundsson „Knapi ársins” og Jón Þór Andrésson „Brottrekstur ársins”.
VAIUR FÉKK EKKI
AÐ KEPPA í BYRJUN
Valur var fjórða knattspyrnufélagið
sem var stofnað á höfuðborgarsvæðinu.
Hin félögin voru KR (1899, Fram (1908),
Víkingur (1908). Þessi félög fögnuðu
mjög stofnun Vals þar sem gera mátti
ráð fyrir að knattspyrnumótin yrðu fjör-
ugri og fjölmennari. En það fór á annan
veg. Fyrstu árin fékk Valur ekki að taka
þátt í knattspyrnumótum. Það, sem fyrir
séra Friðrik vakti fyrst og fremst, var að
nota uppeldisgildi knattspyrnunnar sem
hann hafði kynnt sér rækilega. Hann
vildi nota knattspyrnuna til félagslegra
starfa svo að andlegt og líkamlegt at-
gervi héldist í hendur. Hann vildi manna
og mennta Valsmenn sem best áður en
þeir færu að keppa á mótum. Uppeldis-
gildi íþróttanna átti að vera einn liðurinn
í því merka starfi hans, að kristna þjóð-
ina. Og hvernig honum hefur tekist það
sést best á starfsemi KFUM, KFUK og
Val. Valsmenn voru hinir prúðustu á
leikvelli og stóðu vel saman í félagsleg-
um málum.
49