Valsblaðið - 01.05.1989, Blaðsíða 56

Hlíðarenda Geturðu sagt okkur eitthvað
nánar um þetta verkefni?
„Það sem einkennir íþróttafélag og það
starf sem þar fer fram er mikið kapp í mönn-
um í kringum hvem leik og hvert keppnis-
tímabil. Menn eru skiljanlega rígbundnir við
verkefnið sem er íþróttin sjálf. Slíku kappi
fylgir því oft að menn sjá lítið fram fyrir
tærnar á sér í ýmsum málum. Þetta á t.d. við
um mig. Eins og þetta er mikill styrkleiki
íþróttalega er það veikleiki félagslega. Þegar
maður fer smátt og smátt lengra frá daglegri
keppni verður sjónarhornið annað en það var
áður. Maður áttar sig betur á mikilvægi fé-
lagslega þáttarins. Málið væri ofureinfalt ef
við væmm t.d. að stunda eina íþróttagrein.
Það er mjög mikilvægt að gleyma aldrei
uppruna sínum og uppruni Vals er einstakur.
Valur sprettur upp úr merkustu félagsmála-
hreyfingu sem hefur starfað á íslandi. Valur
eignast stofnanda og leiðtoga sem er viður-
kenndur af þjóðinni sem einhver mesti mann-
vinur sem ísland hefur eignast. Uppruninn er
einstakur svo og það að Valur skuli enn í dag
vera deild innan KFUM. Valur er eina starf-
andi félagið sem er deild í öðm félagi. Við
eigum að veta stoltir af því sem við erum og
uppruna okkar.
Saga Vals er ákaflega merkileg og innan
Vals hafa mótast ákveðnar venjur og hefðir
sem eru sérstakari en í öðmm íþróttafélög-
um. Styrkur Vals í framtíðinni er sá að rækta
sambandið við fortíðina og styrkja það. Við
verðum að halda fast í allar venjur og hefðir
innan félagsins. Við megum aldrei afskræma
Valsbúninginn og verðum standa af okkur
allar tískusveiflur. Við verðum að gæta Vals-
merkisins því það á sér sögu. Það er til saga
um nafnið Valur og allt þetta verður að skila
sér til hverrar nýrrar kynslóðar í Val. Við eig-
um Valssöng og svo mætti lengi telja. Allt
þetta verður að varðveita og viðhalda. Þetta
er hinn raunverulegi fjársjóður Vals.
Minningarkapellan mun bryggja brú sem
aldrei mun brotna til ókominnar framtíðar til
KFUM og séra Friðriks — ekki bara sem
minnismerki heldur mun hún starfslega
rækta upp nýjar tilfinningar í félaginu. Þegar
Valsmenn reistu brjóstmynd séra Friðriks að
Hlíðarenda var þetta sama markmið haft að
leiðarljósi — að minnast uppruna síns. Kapp-
ellan verður lifandi minnismerki um séra
Friðrik.
Þegar sú hugmynd kom upp um að reka
íþróttaskóla að Hlíðarenda undir heitinu
„Sumarbúðir í borg” var ákveðið að líkja eft-
ir starfi séra Friðriks í Vatnaskógi. Nú vantar
ekkert upp á það nema kappellu. Hvað hæfir
betur í starfi Sumarbúða í borg annað en kap-
ella sem yrði notuð daglega? Kappellan verð-
ur ekki bara fyrir yngstu þátttakendurna
heldur verður hún hugsanlega þáttur í undir-
búningi mikilvægra leikja. Valsmenn gætu
tengst böndum þar í giftingum og komið
þangað með unga Valsmenn til skírnar.
Kappellan verður frá fyrsta degi tákn samein-
ingar við uppruna sinn. Valur og KFUM
verða í raun aftur komnir undir sama þakið
og það gefur KFUM tækifæri til þess að
starfa að Hlíðarenda. Með kapellubygging-
unni munu Valsmenn aldrei gleyma uppruna
sínum. Keppellan mun standa á móti Fjósinu
við hlið brjóstmyndar séra Friðriks. Sam-
hliða þessu á að byggja um Fjósið sem sögu-
og minjasafn félagsins. Þar ætti að vera fund-
arstaða aðalstjórnar og aðstaða fyrir full-
trúaráð Vals. Menn eiga að geta gengið inn í
Fjósið og lesið íþróttalega sögu félagsins frá
upphafi. Með þessu móti náum við að fylla
upp í heildarmyndina. Þá erum við búnir að
ramma inn gott og heilbrigt íþróttafélag með
jafnræði á milli þátttöku í íþróttum og fé-
lagsstarfs. Eldri húsin eiga að vera „heima-
vinna” okkar sjálfra. í framkvæmdum við
þau eigum við að stíga eitt skref á ári. Nýju
húsin og vellirnir eru ekki byggðir til þess að
láta gömlu Hlíðarendahúsin grotna alveg
niður.
Ég sé Hlíðarenda fyrir mér í framtíðinni
sem FJÖLSKYLDUMIÐSTÖÐ því þar á að
vera þjónusta í takt við okkar nýja lífsmynst-
ur. Hlíðarendi á að geta þjónað öllum án til-
lits til aldurs og flokka. Það markmið verður
að nást að fjölskyldan getur öll komið saman
að Hlíðarenda og allir meðlimir hennar eiga
að finna eitthvað við sitt hæfi. Fólk á að geta
komið þangað á hverjum degi frá klukkan
átta að morgni til miðnættis og stundað sína
íþrótt. Á meðan sonurinn er í fótbolta og
dóttirin í handbolta fer pabbinn í veggtennis
og mamman í sund, svo dæmi sé nefnt. Eftirá
fá þau sér að snæða í vallarhúsinu og geta svo
hugsanlega setið og horft á sjónvarp eða dun-
dað sér við eitthvað annað. Þótt Valur einbeiti
sér að flokkaíþróttum og keppi ávallt í bestu
deildum verðum við að skapa heilsu- og tóm-
stundarmiðstöð að Hlíðarenda. Ég sé fyrir
mér skokkbraut frá Hlíðarenda um Öskju-
hlíðina, göng undir flugvallarveginn og sam-
tengingu við Hljómskólagarðinn.
Að mínu mati verður Hlíðarendi að verða
mesta útivistarperla Reykjavíkur innan fárra
ár. Stóra slysið sem getur hamlað því er að
menn hugsi ekki nógu langt fram í tímann og
sofni á verði gagnvart borgaryfirvöldum. Ég
vil að Valur verði áfram keppnisfélag í þrem-
ur greinum en félagið verður að þjóna félög-
um sínum með fjölþættri íþrótta- og félags-
starfsemi, sem felur í sér alhliða þjónustu- og
fjölskyldumiðstöð. Þar með getur Valur haft
verulega tekjur af sinni þjónustu — og fulla
nýtingu lands og eigna til stuðnings keppnis-
greinunum. Inn í þessa mynd á Valskíðaskál-
inn að koma.
Valur verður að þróast eins og alþjóða-
íþróttafélag jafnt innan vallar sem utan. Við
munum ekki geta náð afrekum í mörgum
flokkaíþróttum . en hins vegar getum við
þjónað flestum íþróttagreinum.
Senn kemst ný kynslóð til valda í borgar-
og þjóðmálunum sem skilur þýðingu íþrótta-
félaga og hvetur þau til dáða. Markviss upp-
bygging í íþróttafélögum leiðir til gífurlegs
sparnaðar fyrir borg og ríki — ekki kostnað-
ar.”
Pétri er mikið niðri fyrir þegar hann talar
um framtíð Vals og Hlíðarenda. Hann stend-
ur upp, gengur um gólf og umhyggjan fyrir
félaginu leynir sér ekki. „Hlíðarendi verður
að vera hlekkur og miðpunktur í stærstu úti-
vistarkeðju Reykavíkur. Ég sé fyrir mér úti-
vistarjárnbraut sem liggur frá nýja ráðhúsinu
og Tjörninni, í gegnum Hljómskálagarðinn,
að Hlíðarenda, Öskjuhlíð og þess vegna alla
leið upp að Elliðarvatni. Valur mun gegna
lykilhlutverki í þessari útivistarperlu Reykja-
víkur ef Valsmenn halda vöku sinni og koma
í veg fyrir slys í skipulagsmálum Reykjavík-
ur.”
— Finnst þér alltaf jafn skemmtilegt að
fara á völlinn?
„Já, í raun mun skemmtilegra en fyrir
tveimur árum. Ég er hættur að standa með
tærnar krepptar í skónum. Stundum finnst
mér skemmtilegst í hálfleik — það gerir fé-
lagsskapurinn. Það er allt í lagi að Valur tapi
einum og einum leik — þó helst ekki úrslita-
leik. Aðalatriðið er þó að hafa ánægju og
gleði af starfinu hvort sem það er innanvallar
eða utan hans!’
56