Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1918, Blaðsíða 39

ALMANAK 1918
85
manni, sem ekki virðist kunna að smjaðra. Eða sú, er
fengi minningarljóð, lífs eða liðin, líkt og í kvæðinu
“Kurly”. Það er æskuvina hans. Hann hefir ekki séð
hana né frétt af henni árum saman:
“Þann kaldlýsta haustmorgun höfðum við kvaðst,
hú hryg-g, — eg með fáyrðaró.”
Hann gleymir henni aldrei. Eftir þessi mörgu ár, er
liann að geta sér þess til, hvar hun muni vera og hvernig
henni líði. Hann veit það ekki, en eitt veit hann: hún
hefir aldrei getað tapað manngildi sfnu, sem sönn og fög-
ur kona, hlýtur alt af að vera dýrtmæt og hrein pcrla,
iivert sem fífsflaumurinn hefir skolað henni.
“T>ú átt kannske f fjölsótta garðinum gröf
við “gleym ei” og drjvipandi tré —
’ið hezta kvað fallvaltast, forlögin þau„
að fegurðin skammlífust sé.
Og það, sem er ágætast, þroskast og fyrst,
og þarf ekki áranna með.—
Eg fæst ekki um rangiátt þó ræzt hafi á þér
sú reglan, sem vel getur skeð.
Þó sætir f dýflissu, dæmd henni var
oft drenglund, eins hrein eins og þín.-----
Og eins er það sama þó sjáifsmenskuþræll
þú sért eins og fjöldinn og ég,
þfn snild hreytir hreysum í 'hallir og skart
í heimkynni ailsnægjuleg. •
Því konghorin sál gerir kimann að sai,
að kastala garðshornið svalt!”
Þó frú sértu göfug og skrýðist í skart,
sá skrúði þér maklega fer,
þú prýðir svo gullið! — og demantadjásn
»er dýrmætt í hárinu á þér.
f gröf þína. ”Kurly”, mín kveð eg um jól
í kot þitt. í höll þína inn.
f fásinni áranna ekki er þér gleymt,
því enn er eg riddarinn þinin.”
Mönnum eins og Stephani G. Stephanssyni er ekki svo
mjög ihætt við að gleyma. Konur, eins og þær, sem hann
lýsir hezt, ættu að vera ógleymanlegar, og hann hefir
gert sitt til að þær verði það.
Eáar ræður eru yfirleitt lítilmótlegri og væmnari en
allflest “minni kvenna”, sem flutt hafa verið f heiminum.