Afturelding - 01.01.1983, Blaðsíða 10
Viðtal við Óskar Magnús Gíslason
Guðni Einarsson skráði
Undarlegur dagur var kominn
að kveldi. Ég og margir aðrir
höfðumfengið að reyna eins konar
^brotabrot heimsendis, íbúðarhús
brunnu og œvistarf fjölda fólks
grófst í gja II og ösku. Við fórum á
milli húsa á vörubíl og bárum bú-
slóðir og persónulega muni
ókunnugs fólks. Það virtist hálf
fánýtt að vera að bjarga þessu dóti.
Ég gisti í húsi Óskars M.
Gíslasonar á Faxastíg 2b.
Hann var búinn að ganga frá í
eldhúsinu og kominn háttatími.
Hœgum skrefum gekk Óskar út
og stakk við í hverju spori. Fyrir
framan húsið sitt tók hann sér
0 stöðu gegnt gjósandi eldfjallinu og
lyfti höndum til himins. Hann fór
að biðja. Við drynjandi undirleik
gigsins bað hann Eyjunni sinni
griða og fólkinu verndar Drottins.
Hann bað gegn eyðileggingunni
og eldinum.
Þar sem ég sá dökka mynd hans
bera við ólgandi eldsúluna, fannst
mér ég standa á helgri jörð.
Þetta var enginn leikur, engin
tilgerð. Þetta var enn eitt skref á
göngu hans með Guði. Þarna var
Guðsmaður, sem bar samferðafólk
sitt fyrir brjósti og bað þvi náðar.
Þannig hafa margir kynnst
Óskari Magnúsi Gíslasyni, manni
sem hefur fetað sinn œviveg i
öruggu trúartrausti til Guðs.
í þessu viðtali rifjar Óskar upp
nokkrar minningar frá gosárinu
1973.
Fólkið
fékk
bænasvar