Afturelding - 01.01.1983, Blaðsíða 14

50. árgangur
Aftureldingar!
Með þessu tölublaði Aftureld-
ingar hefst fimmtugasti árgangur
blaðsins. Það var trú og bjartsýni
fyrir málefninu, þegar Eric Eric-
son hófst handa við útgáfu blaðs-
ins.
Það var mikið happ fyrir blaðið,
að Asmundur Eiríksson var þá
kominn í Hvítasunnusöfnuðinn og
lagði hann sig fram, með blaðinu
frá upphafi. Nafngift blaðsins er
hans. A uk þess að vera vel ritfœr á
íslenskt mál, þá lék honum í lyndi
að yrkja, bœði sálma og Ijóð. A llt
þetta kom að góðu haldi við blað-
ið.
Blaðið hóf göngu sína í Vest-
mannaeyjum og var gefið út þar
fyrstu árin. Svo vildi til, að í nœsta
nágrenni við Betel, höfuðstöðvar
blaðsins, bjó einn kunnasti ís-
lenskumaður þjóðarinnar. Þor-
steinn Þ. Víglundarson, skóla-
stjóri með mörgu meiru. Þó svo
Þorsteinn vceri ekki safnaðar-
bundinn Hvítasunnumaður, þá var
Stefanía heitin stjúpmóðir hans
mjög hlynnt starfsemi Hvíta-
sunnumanna. Það þurfti kannski
ekki til, því Þorsteinn kann að
meta það sem vel er gert. Því er
hans minnst hér, þar sem hann var
fyrsti prófarkalesari blaðsins og
gerði það þannig að ekki varð
betur gert.
Að gefa út blað með góðum
starfskröftum er eitt, að fá það
lesið er annað. Þar lögðust byrð-
arnar þyngst á Eric Ericson og
konu hans Signe Ericson. Þegar
við fyrsta tölublað, sem út kom í
desember árið 1934, þá ferðaðist
Eric Ericson með skipi frá Eyjum
til Reykjavíkur. Þar lögðu fljót-
lega hönd á plóginn við útbreiðslu
blaðsins Ólöf Einarsdóttir og Sœ-
mundur Sigfússon, Steina Jó-
hannesdóttir, Ásgeir Guðmunds-
son síðar og fleiri. Erá Reykjavík
fór Ericson áfram með skipi, vest-
ur fyrír land og til Akureyrar.
Sama leið var farin til baka. Hver
var tilgangurinn? Hann var einn:
selja Aftureldingu og útbreiða
hana. Var þetta ómaksins vert? Er
þetta ómaksins vert? Ritningin
segir að maðurinn lifi ekki á
brauði einu saman, heldur sér-
hverju Orði er útgengur af Drott-
ins munni.
Fram á sitt fimmtugasta ár hefir
Afturelding orðið mörgu fólki til
blessunar. Hefir sú blessun haft
varanlegt og eilíft gildi. Þá er ekki
unnið til einskis.
Nú við þessi tímamót, þá er það
besti liðstyrkur sem Afturelding
fœr og er reyndar grundvöllur fyrir
lífi blaðsins, að sá A ndi, sem fylgdi
blaðinu frá fyrrgreindum braut-
ryðjendum og það framtak, sem
kom fram í útbreiðslu blaðsins,
deyi ekki, heldur fari vaxandi og
verði almennt meira í framkvœmd
hjá unnendum blaðsins, en nokkru
sinni fyrr.
Afturelding kemur út, nú við
fimmtugasta árgang, við allt önn-
ur skilyrði, en í upphafi. Sam-
keppni um tíma fólksins er svo
gífurleg, að oft spyr maður, hvar
verður tímifyrir þetta og hitt. Það
eru hinir sterku fjölmiðlar er ráða
ríkjum. í viðbót við þá, eru komin
myndsegulbönd, sem heltaka svo
tíma fólks, að spyrja má hvort
fólkið þurfi ekki orðið að sofa.
Það verður þá lítið rúm fyrir lítið
blað, sem Aftureldingu.
Við þessar aðstœður lifir blaðið.
Það hefir verið bent á framtak
frumherjanna. Áfram má benda á
dugnað Ásmundar Eiríkssonar,
hvernig hann lagði fót um landið
og allt til Grímseyjar í norðri og til
Heimaeyjar í suðri. Ávann hann
blaðinu fjölda áskrifenda og vina.
Það er gleðjandi tímanna tákn,
hvernig ungt fólk hefir gefist til
útbreiðslu blaðsins, svo tala kaup-
enda þess fer nú vaxandi.
Afturelding verður áfram „Blað
með boðskap “ og heldur áfram að
koma inn á þau mál í kristnurn
dómi, sem sniðgengin eru af öðr-
um. Guð blessi fimmtugasta ár-
ganginn.
Ritstjórinn