Afturelding - 01.10.1985, Blaðsíða 15

Matthías /Egisson:
Tillitsscmi
kostur
eða
löstur ?
Tillitssemi er í eðli sinu góðra
gjalda verð. Eldri kona kemurað
afgreiðsluborði móð og másandi.
Af einskærri tillitssemi hleypum
við henni strax að þrátt fyrir að
hún sé búin að bíða skemmst. En
getur tillitssemin verkað nei-
kvætt — getur hún gengið of
langt?
Vissulega!
Þegar tillitssemin er komin á
það stig að við erum ekki lengur
við sjálf, þá er komið í óefni.
Þegar hún er komin svo langt
að við viljum ekki særa fólk með
sannleikanum, þá er komið í
óefni.
Þegar við erum farin að fela
okkur og okkar innri mann bak
við skel tillitsseminnar, þá er
komið í óefni.
Þeir sem eiga að þoða Guðs
orð „hreint og ómengað," leita
margir hverjir skjóls innan
veggja tillitsseminnar. Himna-
ríki skipar sess í ræðum þeirra og
hann ekki lítinn; en hinn val-
kosturinn, glötunin, er sjaldan
reifaður. Viðkvæðið er að þeir
vilji ekki særa fólk með því að
segja því sannleikann umbúða-
laust. Engu að síður vita þessir
menn að orð Guðs er tvíeggjað
sverð. Enn hef ég ekki heyrt getið
um nokkurt það sverð sem ekki
særir þegar því er beitt!
Oft erum við svo yfirmáta til-
litssöm að við segjum hluti sem
við meinum alls ekki eða þá
hluti sem við finnum að fólk ætl-
ast til að við segjum. Með því
vegum við að okkar eigin pers-
ónuleika — tillitssemin stjórnast
af því hvað aðrir hugsa um okk-
ur.
Flest höfum við reynt þegar
einhver vindur sér að okkur og
spyr: — Hvernig hefurðu það?
Hefurðu það ekki gott? — Ha,
ég? Jú, alveg ljómandi, en þú?
Við erum of tillitssöm til að
angra aðra með líðan okkar.
Annar segir: — Heyrðu, varð-
andi það sem þú sagðir í gær, átt-
ir þú ekki við ... síðan kemur
stórkostleg lýsing og útlistun á
orðum þínum — nokkuð sem
þér hafði aldrei dottið í hug að
útskýra þannig. — Ha, ég? Jú,
einmitt, þetta er nákvæmlega
það sem ég meinti. Ef einhver
spyr: — Ert þú trúaður! Ég hefði
aldrei trúað að þú færir að elta
ólar við svoleiðis hluti. Þú bloss-
roðnar en segir síðan: — Ha, ég?
Nei, nei, ég hef bara svo gaman
af söngnum!
Við mennirnir erum afskap-
lega takmarkaðir. Með tillits-
semi okkar getum við afneitað
Guði, afneitað trúnni, sagt þvert
ofan í meiningu okkar. En við
eigum ótakmarkaðan Guð og
þar sem takmarka okkar gætir
bíður Jesús og réttir hendina í
móti okkur.
Erunt við of tillitssöm til að
taka á inóti henni?
M.Æ.