Muninn - 01.12.1964, Blaðsíða 9

upplesturs. Skemmtun þessi heppnaðist
ágætlega. Spurningakeppnina unnu Bifrast-
armenn með yfirburðum, en dómarar
mælskukeppninnar kváðust engan dóm
vilja upp kveða. Fyrr um daginn hafði far-
ið fram íþróttakeppni. Veitti Menntskæl-
ingum þar betur, enda virðast þeir töluvert
þróttmeiri í fótunum en í höfðinu.
Daginn eftir, 11. nóv., var mánaðarfrí,
sem ákveðið hafði verið af kennurum
skömmu áður. Var það gróin hefð áður
fyrr, að mánaðarfrí væri 11. nóv., á afmæl-
isdegi Matthíasar Jachumssonar, og er þessi
hefð að komast á að nýju.
Næsta dag var jazzkynning í setustofunni.
Var ):>að önnur tónlistarkynningin á þessurn
vetri. Sú fyrsta var 6. nóv.
A föstudagskvöld fór frarn í setustofunni
annar málfundur vetrarins. Frummælandi
var Gunnar Stefánsson. Ræddi hann herset-
nna og afleiðingar hennar. Var góður róm-
ur gerður að máli hans. Síðan urðu harðar
umræður og mæltist ræðumönnum misvel.
Komu fram mjög sérstæðar skoðanir á list-
um hjá sumum þriðjubekkingum. Er mik-
ill akkur í því fyrir íslenzka menningu að
eiga svo öflugan liðsmann, sem einn stjórn-
armeðlimur Flugins virðist vera.
A fyrsta málfundi vetrarins kom í ljós,
að margir voru fylgjandi því að gera árs-
hátíðina aftur að föstum lið í skólalífinu,
en árshátíð hefur ekki verið haldin liér síð-
ustu þrjá vetur. Samkvæmt ráði viturra
manna og Pálma Frímannssonar var ákveð-
ið að sameina árshátíðina og fullveldishá-
tíðina. Laugardaginn 14. nóv. var svo hringt
á Sal og las skólameistari nöfn þeirra, sem
valdir höfðu verið í nefndir, til undirbún-
ings hátíðinni. Auk þess gaf hann nemend-
um ýmis ráð. Að lokum var sungið.
í lok næstu viku, nánar tiltekið á laugar-
dag, hófst hin árlega samvinna MA og
IOGT. Var nemendum boðið til kvik-
myndasýningar í Borgarbíói, gegn vægu
gjaldi. Sýnd var myndin „Whistle dotvn
the wind.“ Aðsókn var ágæt.
A sunnudag var tónlistarkynning í setu-
stofunni. Kynnt voru rússnesk tónskáld frá
19. öld.
A mánudag var gefið frí úr tveimur tím-
um og nemendum gefinn kostur á að sækja
hljómleika Hauks Guðlaugssonar í Akur-
eyrarkirkju. Lék hann að mestu verk eftir
Bach á hið volduga pípuorgel Akureyrar-
kirkju. Er það mjög til fyrirmyndar að gefa
nemendum kost á að hlusta á lifandi flutn-
ing sígildra tónverka við slíkar aðstæður.
Þann 25. nóvember leit svo fyrsta tölu-
blað Munins á þessurn vetri dagsins ljós.
Ekki urðu menn á eitt sáttir um gæði
blaðsins fremur en endranær. Virðist það
orðin algild regla að lasta ætíð efni Mun-
ins og því miður ekki alltaf af ástæðulausu.
Um kvöldið var svo bókmenntakynning
í setustofunni. Kynntur var franski rithöf-
undurinn Albert Camus. Aðsókn var ekki
góð, en var þó mjög vandað til kynningar-
innar, sem tókst ágætlega. Flutti skólameist-
ari fróðlegt og skemmtilegt erindi um
Camus. Síðan var lesið úr verkurn hans.
Þess má geta, að jrarna var flutt smásaga
eftir Camus, þýdd af Jóni Björnssyni. Verð-
ur slíkt að teljast nokkur viðburður, því að
sjaldgæft er, að þýðingar menntaskólanema
séu taldar hæfar til slíkra kynninga.
Föstudaginn 27. nóv. var söngsalur, til
þess að nemendur fengju að þjálfa radd-
bönd sín fyrir skólahátíðina.
Við jólaföstuinngang hófst svo undirbún-
ingur skólahátíðarinnar fyrir alvöru. Lögðu
sumar nefndir nótt við dag til að ljúka
verkefnum sínum, Hefur sennilega ekki
verið vandað svo mjög til nokkurrar skóla-
samkomu í mörg ár.
Á mánudag var aðeins kennt í tveimur
tímum; síðan var söngsalur, og að lokum
var gefið frí.
Um kvöldið var svo skólahátíðin haldin.
Hófst hún með mjög hátíðlegu og skemmti-
legu borðhaldi í matsal heimavistarinnar.
Röðuðu menn þar í sig Ijúffengum krás-
Framhald á bls. 50.
MUNINN 37