Muninn - 01.12.1964, Blaðsíða 38

Harmaljóð vanmáttuga kúristans
Ég gekk eftir götu eitt kvöldið,
þá glumdi í eyrum mér hljóð,
eins og þjófur úr þíðviðris lofti
sem þyti um göturnar stóð.
Það nálgaðist aftan frá óðum,
og ósjálfrátt leit ég þá við.
Það voru tveir svannar að svífa
í Sjálfstæðis-dans-leikhúsið.
Ég setti upp gleraugun góðu
og grillti út í rökkrið, — og sjá!
Á fimm tommu hælum þær hlupu
og hristu sig niður í tá.
Þær voru með vindling í munni,
í veskinu sálina hans Jóns,
á milli brjóstanna Bítla,
á bakinu Rolling Stones.
Þær flissuðu og flautuðu á mig,
en feimnin mér sterkari var.
Ég labbaði leiður í burtu
ljótari en Ringó Starr!
Ég get ekki spilað á gítar
og gleraugnalaus ekkert sé.
Ég ber ekki hár niður á herðar
og hef ekki smekk fyrir „yeah“.
g n
00
PS
M
S*
03
P3
M
5*
W
>
n
sT
*s
er
n
<
©:
i-S
C
i-S

»9
Oft
o-
©
i-S
CfQ P 03
i-S W
JZJ h* • M
crq P*1
fa ox
< C3
et i-S 03
SJ I—h e=!-
s»
1—1' !3ð
03
s
m
E
p*
c
Snyrting
við
allra hæfi
SNYRTISTOFAN
KAUPVANGSSTRÆTI 3
Andlit og hendur
segja sitt
66 MUNINN