Muninn - 01.12.1964, Blaðsíða 31

Viðurkennt er aftur á móti, að hverju fé-
lagi er mikilvægast að gera alla meðlimi
sína virka.
Leið til úrbóta er til. Hún er sú, að Hug-
inn taki upp, sem fastan lið í starfseminni,
leiðbeiningarstarf í félagsmálum. Einnig í
fundarsiðum (sumum hér í skólanum virð-
ist ekki veita af smá námskeiði í þeim fræð-
um. Ekki virðist skólinn heldur vera ofset-
inn af skörungum til fundarstjórnar). Þetta
kostar eðlilega dálitla framtakssemi, en því
verður ekki að óreyndu trúað, að stjórn
Hugins eigi hana ekki í fórum sínum.
Raunar er hluti þessa vetrar liðinn. Það
má bæta upp með því að nota þeim mun
betur þann hluta, sem eftir er. Vafasamt
þykir mér, að áhugi sé ekki fyrir hendi. í
það minnsta verður að ganga úr skugga um
það.
Menntaskólanemar, tökum höndum sam-
an um þetta nauðsynjamál.
Höfum hugfast, að „hálfnað verk þá haf-
ið er“.
ess ká.
Borðsiðir.
Sóðaskapurinn í borðstofunni er alltof
mikill og sömuleiðis hirðuleysi með mat og
matarílát. Það er oft á tíðum ekki hægt að
setjast við sum borðin fyrir það, hversu út-
ötuð þau eru í sultu, súpu og öðru rnatar-
kyns. Ekki er heldur verið að taka upp
bolla eða annað, sem menn missa niður.
Getur þetta orðið mjög afdrifaríkt þeim,
sem hnjóta um þessa hluti, ef til vill með
mjólkurkönnur eða þess háttar. Er ekki
kominn tími til að lagfæra þetta?
P.
Ég veit eina baugalínu.
Vissulega er þjóðinni nauðsyn að safna
forngripum. Veita þeir góða vitneskju um
líf og starf fyrri kynslóða. Hins vegar eiga
þeir heima á safni, og alls ekki á að halda
þeim í notkun, eftir að þeir eru orðnir far-
lama og hættulegir umhverfinu. Mennta-
skólinn á Akureyri á nokkuð marga slíka
forngTÍpi. Eru það stólar, nokkuð við aldur
og gjörðir úr tré. Hafa sumir jafnvel gizk-
að á, að þeir væru jafngamiir skólanum.
Þessir stólar eru hinir mestu skaðræðisgrip-
ir; bæði óþægilegir hvað ásetu snertir, svo
og ganga flísar úr þeim og rífa leistana
skólastúlknanna. Bakar það þeim hin mestu
fjárútlát, enda er verðið 50 til 70 krónur
fyrir hverja sokka. Einnig getur þetta orð-
ið þeim til langvarandi tjóns, andlega og
líkamlega, t. d. ef þær komast ekki á skak-
skemmtan vegna sokkanna. Að vísu má
segja, að kvenfólkinu sé nær að ganga í
haldbetri flíkum, og fyrst það hugsi ein-
ungis um ytri fegurð en minna um andlegt
ágæti, þá geri þetta ekkert til; stúlka, sem
getur ekki varið sokkana sína fyrir flísum,
getur ekki heldur varið sig ásælni skakar-
anna.
En ég álít þetta vera rangt sjónarmið.
Þær gera þetta nú fyrir okkur, litlu skinn-
in, að reyna að dylja gloppóttan anda með
fögium búnaði. Og hver vildi sjá þær
ganga í skólann í----— skinnbrókum?
Har. Bl.
LEIÐRÉTTIN GAR
í síðasta tölublaði Munins urðu þau mis-
tök, að niður féllu nöfn fjögurra stúdenta
frá síðasta vori. Birtum við þau hér:
Þórir Dan Björnsson M læknisfræði Rvk.
Þórir Hjálmarsson M B. A. Rvk.
Þórmundur Þórarinsson M loftskeyta-
skólanum Rvk.
Þráinn Þorvaldsson S viðskiptafræði Rvk.
Einnig vantaði í tónlistarkynningarnefnd
nafn Jóhannesar Vigfússonar, og misritazt
hafði nafn Péturs Jóhannessonar í stjórn
Óðins.
Eru hlutaðeigendur beðnir velvirðingar
á þessu.
Ritstj.
MUNINN 59