Muninn - 01.12.1964, Blaðsíða 35

Annarlegar hugleiðingar eitt laugardagskvöld
Ég sit við gluggann minn; horfi út á fjörðinn — svo fagran og lygnan. Og bæirnir handan endurkastast af spegli hans. Himinninn — svo þungbúinn; grár, þögull og angurvær. Þá var hugurinn rór og hamingjusamur. Nú kvöldar. Hugur minn reikar heim. Heim í dalinn, þar sem allir eru svo góðir. En hér skilur enginn neitt.
Stundum er himinn blár, tær og sævarblár. Þá brosir hann og allt er svo gott. Þá er ekki heimþráin eins djúp og sár. Nú, þegar húmar að„ minnist ég þín — vinur minn — þú ert svo fjarri (Rökkvaðar septembernætur fagrar — en þó blandnar trega.) Við urðum alltaf að skilja of fljótt.
Minningarnar koma frá björtum vorkvöldum þegar regnið stieymdi milt og hljóðlátt. eins og það vildi gæla við andlit og hendur. I kvöld sit ég og hlusta á tryllingslega tónlist hinna síðhærðu. Hugur minn reikar til alls þess, sem ekki getur orðið. ignota.
Blóm Bros
Er máninn skrjáfar við gluggann og málar jörðina skini sínu vaxa marglit blóm í draumum. Máttvana er myrkrið mót einu brosi sem aðeins sést af hvítum tönnum að nóttu.
n n
■MUNINN -63