Muninn - 15.03.1972, Blaðsíða 46

Það er hróp hirrnar ringu og uppvax-
andi kynslóðar, að kirkjunnar þjónar
hætti að miklast yfir syndum smá-
mennisins sem ekkert fær að gert \im illsku
heimsins, nema þá ef til vill með blýants—
krossi fjórða hvert ár, heldur snúi sér
þess £ stað með öllu fjármagni sínu og
öllum krafti að þeim mönnum og stofnunum
sem friði og frjálsræði stendur mest hætta
af. Þar á eg við vopnaframleiðendur og
vopnaverksmiðjur og þar með meirihluta
gróðahyggjumanna. (Eins og ég hef leitt
að áður, byggist tilvera heils iðnaðar
stórveldis a tilbúningi og eyðingu her-
gagnaj. En róðurinn að þessu marki er
erfiður. Prestarinr búnir að temja sér
hugsunargang s«m þeir vilja ekki víkja
af og telja kirkjubyggingar mikilvægari
sálarheill manna þrátt fyrir að oftast
nær er um annaru húsakost sem jafnframt
er notaður til annars. (Hvað ætli til
dæmis Hallgrímskirk jal jafngildi mörgum
dagheimilum, skólum, sjúkrahúsum?).
Og hve mörg börn í Bangla Desh skyldu
nu hafa verið lifandi, £ stað þess að
vera liðin lik, ef hefði verið i brauð
breytt?) Eg veit að allt hefur þetta
verið sagt aður og prestar jafnan svar-
að því til að kirkjubyggingar séu það
sem fólkið vill. En þeir gleyma þvi,
þeir góðu menn, að það voru jafnframt
þeir sjálfir sem vöktu upp þennan vilja
fólksins með hálfgerðri múgæsingu og
tilvitnun í sálarheill.
En nú er smásaman söðlað um. Hýðið
smáflettist af trúarbrögðunum og kjarninn
blasir betur og betur við. Við vitum það
nú, að okkur ber fremur að hjálpa náunga
okkar, en að kaupa sjálf okkur frá syndum.
Þessvegna er það krafa vmgs fólks að kirkjan
verði virkt afl í sameiningu kúgaðra stétta
allra þjóðfélaga gegn kúgurum. Því til
þess er hún- nógu sterk. Það sem farið er
fram á er: bvltingarsinnuð kirkja, með
heill hinna kuguðu þjóða að leiðarljósi.
Lifi Byltinginr

Þórólfur Latthíasson.