Muninn - 15.03.1972, Page 70

KLEFINN
Það er myrkur. 2g sé ekkert £
kringum mig. Bara svart.
Samt finn ég, hvernig veggirnir
þrengja að mér. Þessir fjórir veggir.
Ef ég rétti hendur mínar út, pá finn
finn kulda hans streyma um fingur
mér og handleggiþ kuldinn nær um
allan líkama minn. Hatur hans hræðir
mig. £g titra.
Þessir fjórir gráu, köldu og
hrufóttu vegg eru óvinir mínir.
Þeir umkringja mig og halda mér föng-
num, svo að sólin og hirtan ná ekki
til mín., Á hverjum morgni, þegar ég
vakna, þá veit ég, að þeir hafa færzt
aðeins nær. Ög finn það.
Og þeir glotta dauðu og slepjulegu
steinglotti.
Þeir tala líka saman. Eg hef heyrt
heyrt þá hvíslast á, þegar ég ligg
£ fletinu. Þá pískra þeir \im það,
hvernig þeir ætli að kremja mig.
Kremja mig hægt. Slétta mig út
millum sín.
Ég hendist á fætur og æði öskr-
andi að þeim. 2g ber þá öllu afli
mínu og allri sálarorku minni. Eg
vil mylja þá niður. Og hendur mínar
dynja á köldum steinunum, og blóðið
lagar úr höndunum, en veggurinn
glottir. Ég hamast. Bara að berja.
Berja, berja, berja. Láta sál sína
í að berja. Láta sál sína í að
hata. Drepa. Lyrða.
Og lykiinum er snúið £ skránni
Þeir eru að koma að sækja mig, og
veggirnir elta mig.
KRÖI