Muninn - 15.03.1972, Síða 81

vaknaði, og dró mig saman í keng
krosslagði'hendurnar og vunlaði.
Allt x einu leit ég upp. Ösku-
tunnan var horfin. Hafði mig kannsi
verið að dreyma fatta allt saman?
Nei. Eg fann ennþá baunabragðið
uppi í raér, og á efri gómnum utantil
hægra megin fann ég hýði af bíldu-
dalsbaun* Eg losaði það varlega með
tungubroddinum, smjattaði ofurlítið
og kyngdi.
Sólin var að koma upp, og langir
skuggar sandhólanna teygðu úr sér.
Svo langt sem augað eygði, teygðust
ávalar sandhæðirnar, þar til þær
runnu saman við sólina. Það var eins
og þær roðnuðu af einskærri feimni,
þegar sólin fór að ylja þeim.
fíg stóð á fætur og hljóp um.
Það heyrðist ekkert hljóð utan
skóhljóðsins, og slitnir skórnir
sukku í sandirm.
Hvað voru þessar öskutunnur að
gera? Hvar var ég að gera hérna?
Þessi endalausi sandur. Ekkert
nema sandurinn og ég. Ein hæðin tók
við af annarri í eilífu tilbreytingar-
leysi. Dragast upp eina með sandinn
í skónum. Komast uppá topp, litast
um. Sjá bara sand. Dragast niður
hinum megin með sandinn í skónum.
Sg stanzaði, leit uppí himininn
og hrópaði af öllum kröftum:
"S-a-a-n-d-u-u-r. Helvítis saanduur.'"
ÍCRÓI
Frelsið er svo skilið í borgaralegu
þjóðfélagi, að það sé frjáls verzlun
frjáls kaup, frjáls sala.
marx/engels
Samkeppnin er ríkir meðal verkamanna
sundrar hvað eftir annað viðleitni þeirra
að skipuleggja sig á stétta vísu og sem
pólitískan flokk.
marx/engels
Eitt helzta skilyrði fyrir tilveru og
drottnun borgarastéttarinnar er auðsöfnun
á hendur einstaklingum
marx/engels