Heimilisblaðið - 01.03.1953, Blaðsíða 19

HEFND FANGANS
Framhaldssaga eftir Max Brand
Þetta er viðskiptapólitík,
®agði hann. Ég ásaka þig ekki.
£ mun spjara mig. Þetta verður
aðeins bráðabirgðalán, gamli vinur!
Hann gekk aftur út á götuna.
ann brosti stöðugt. En á göng-
unni sá hann fyrir sér mynd,
^ynd, sem var fremur óviðfelldin
dauður maður lá fyrir framan
ann, 0g sá dauði var Jimmy
Clifton.
Tuttugasti og sjötti kapítuli.
þe6ar hann kom aftur til skrif-
stofu sinnar, kom einkaritari
ans. Sara Gann, og tilkynnti hon-
Urn> að spurt væri eftir honum.
B Sendu manninn burtu, sagði
ent ergilega. Ég kæri mig ekkert
y111 tala við hann. Það er sama
”Ver það er.
Það er drengur, sagði Sara
Þann.
, Jseja, ég er búinn að segja
er> hvað þú átt að gera.
j Hann er kominn viðvíkjandi
j 6stry> sagði hún, um leið og hún
. Ú ®Hur, þegar hún kom að hurð-
lnni.
T~ Hestry? Sendu hann þá inn!
k fnrlítil svipbrigði, er gáfu til
^ynna sigurhrós, sáust á andliti
þe^nar- Hétt á eftir vísaði hún inn
h^úv tötrale£asta dreng, er Bent
. 1 nokkru sinni séð. Hann var
j jnkka, sem náði honum niður
aj n® °S vasarnir voru úttroðnir
Var ^ °g stóðu út 1 loftið' Hann
Ust Úorfættur> og iljar hans virt-
Var arðar elns °S sólaleður. Hann
mað klæddur eins og fullorðinn
]6g 'n-’ en fötin voru bætt og tötra-
Vjg, ° lelt hann út fyrir að vera
ragðsskjótur og þróttmikill
rengur.
— Ertu með sprengjur í vösun-
um? spurði Bent, um leið og hann
hallaði sér áfram í stólnum og
setti olnbogana á skrifborðsrönd-
ina.
Sérhver maður finnur til öfund-
ar gagnvart hinu frjálsa drengja-
lífi, sem hann var einu sinni þátt-
takandi í. Og Bent hafði ástæðu
til þess að óska, að hann væri
frjáls undan áhyggjum augnabliks-
ins.
— Ég er með hnetur í þessum
vasa, sagði drengurinn. Hann var
dálítið hræddur, og einnig hrifinn,
en úr augum hans skein árvekni.
— Finnst þér þær góðar?
— Þær eru léttar í vasa og end-
ast manni vel, sagði drengurinn.
Hann tók upp skinnpoka, opn-
aði hann, og var hann fullur af
hnetum.
— Hinn vasinn er líka fullur,
eða hvað ?
— Tannbursti, sagði drengurinn,
um leið og hann brosti, svo að
skein í mjallahvítar tennur. Mamma
hefur kennt mér að bursta tenn-
urnar, sagði hann sakleysislega.
Svo eru þar nokkrir sokkar, hand-
klæði og sápustykki.
— Þú ert útbúinn í langferð,
mælti Bent.
— Já, ég hef gengið eitt hundr-
að og tíu mílur.
— Á hvað löngum tíma.
— Þrem dögum.
— Yfir fjöll?
— Já.
— Það er vel af sér vikið.
— Fætur mínir þyngjast ekki af
skóm.
— Ég sé heldur ekki neitt höf-
uðfat.
Drengurinn sýndi samanvafða
hálmvisk, er hann hafði haldið
fyrir aftan bak.
^ElMlLlSBLAÐIÐ
[55]
— Þetta er ekki merkilegt höf-
uðfat, sagði drengurinn, en það
hlífir manni fyrir regni, vegna þess,
að hálmurinn er mettaður af svína-
feiti.
— Hvað heitirðu, góði minn?
— Ég heiti Willie Thornton, herra.
— Og hvers vegna komstu hing-
að?
— Vegna Destrys.
Maðurinn hrökk allt í einu
ónotalega við.
— Destry! Hvað kemur hann þér
við?
— Hann sagðist gjarnan vilja sjá
mig aftur. Þess vegna er ég kom-
inn til hans. Það var lítið varið
í að vera heima eftir að hann var
farinn. Það veit enginn, hvar hann
er, ef þér vitið það ekki. Það segja
allir, að þér séuð bezti vinur hans.
— Ég er vinur hans, Willie.
Segðu mér, ert þú drengurinn, sem
hjálpaðir honum, þegar Sam Warr-
en elti hann?
— Ég var nálægur, sagði dreng-
urinn snúðugt.
— Var það þá, sem þú fékkst
kúluna á gagnaugað?
— Ef til vill. Ég lenti í áflog-
um þá nótt, sagði Willie.
Bent varð Ijóst, að hann varð
að gera eitthvað. Hann stóð allt
i einu upp af stólnum og rétti
fram hendurnar.
— Mér þykir mjög vænt um
að sjá þig! sagði hann. Það mun
Destry þykja líka. Hann hefur oft
talað um þig. Langar þig til þess
að hitta hann?
— Já, það mundi ég vilja, herra.
— Farðu nú heim til mín fyrst.
Þú verður að fá ærlegan matar-
bita og gott rúm til að sofa í, áð-
ur en þú leggur upp í ferðina. Hvar
hefurðu sofið undanfarnar nætur?
— Ég gisti eina nótt á bóndabæ,
en svo gerði ég mér sæng úr hrísi,
og ég get ekki neitað því, að það
var kuldalegur náttstaður.
— Ég get trúað þvi. Spurðu til
vegar að húsi minu, sem er við
enda götunnar. Bíddu augnablik.
Taktu þetta með þér!
Hann skrifaði nokkur orð á
pappírsblað og rétti drengnum það.
— Fáðu þetta einhverjum heima
hjá mér. Þá mun verða tekið á