Heimilisblaðið - 01.01.1957, Qupperneq 5

EYÞÓR ERLENDSSON:
ÁRIÐ UM KRING
Ríki náttúrunnar er því lögmáli háð, að
taka sífelldum breytingum frá ári til árs.
Þessar breytingar birtast í ótal myndum og
svipbrigðum einstakra árstiða og ræður veð-
urfar þar um mestu. Mætti um þetta rita
langt mál. — Hér fara á eftir örfá brot og
minningar, sem þar að lúta.
VORIÐ
„Nú andar suðrið sæla vindum þýðum.“
Svo kvað Jónas Hallgrímsson. 1 huganum
hefur hann séð, hvernig vorblærinn kemur
úr suðri, mildur og hlýr, og umvefur eyjuna
hvitu í norðurhöfum, séð, hvernig sólarylur-
inn bræðir klakann og faimirnar af tindum
hinna íslenzku fjalla. Einmitt þannig gætir
fyrstu áhrifa vorsins. Veturinn, sem svo
lengi hefur drottnað yfir landinu, verður
smám saman að þoka fyrir áhrifamætti sól-
arljóssins. Snærinn á sér eigi friðland leng-
nr á íslenzkri grund, leysist upp og verður
að niðandi lækjum. Aðeins á jöklum uppi
verður veldi hans eigi brotið niður til fulls,
bar drottnar hann ávallt og eilíflega.
Loks vaknar móðir náttúra til nýs lífs
eftir vetrardvalann. Fyrir sameiginleg áhrif
fegns og sólar, teygir lífsmeiðurinn mikli
^rjóanga sína hvarvetna upp úr jörðinni og
fyllir hana dásamlegu lífi. Grös og jurtir
verða til, ná smám saman fullum þroska og
Diynda prúðar fylkingar, hvert sem auganu
rennt. Er unaðslegt að sjá allt þetta líf
Dmhverfis sig á sólríkum vordögum, alla
þessa þöglu einstaklinga, sem í sameiningu
sveipa foldina hlýjum klæðum og breyta
henni í frjósamt land.
I skjóli gróðurs og moldar endurfæðist
og þróast margvíslegt líf. ótölulegur grúi
skordýra skríður þar úr fylgsnum sínum og
fer á kreik. — Og einnig á annan hátt vinn-
ur lífið stórfelldan sigur, því nú koma far-
fuglarnir „með fjaðrabliki háa vegaleysu"
yfir úthöfin bláu. „Vorboðinn ljúfi“, þröst-
urinn, er jafnan fyrstur í sumardalinn sinn.
Undir júnísól.