Heimilisblaðið - 01.03.1957, Blaðsíða 17

íé afleiDs lieDDii?
Eftir
Foulton Oursler
dr
Þetta er sönn saga, og þér er frjálst að
^ynda þér þína eigin skoðun á henni, eins
eg hef myndað mér mína eigin skoðun.
ar það aðeins heppni? Eða varð þarna að
veruleika leyndardómurinn, sem felst í bæn-
lnni „Verði þinn vilji“?
í^etta atvik gerðist fyrir löngu heima hjá
• Herbert Booth Smith presti, sem nú
pionar söfnuði presbýariana í smáborg einni
1 Kaliforníu. Dr. Smith stóð uppi á tröppu
1 dagstofunni sinni og var að festa snúru
^eð flöggum í ljósakrónuna. Hann varpaði
or>dinni ánægjulega, er hann leit niður á
. agjafirnar til sonar hans, sem nú var orð-
ltln ára gamall. Gjafirnar voru vafðar
lnn í skrautlegan jólapappír, og mesta ger-
semin var nýtt reiðhjól.
a heyrði hann allt í einu og fyrirvara-
anst einhver högg uppi á lofti. Hann hljóp
nPP stigann og fann þar Berta, drenginn
• lnn’ liggjandi á fjórum fótum við rúmgafl-

°g stóð hann á öndinni
’Kg get varla náð andanum, pabbi!“
Mamma drengsins tók hann upp, hristi
hann, neri hann og reyndi að telja í hann
kjark, meðan hann barðist um í andarteppu-
flogunum. Faðir hans hljóp að símanum, en
heimilislæknir þeirra hafði farið út, og var
hans ekki von heim fyrr en seint.
„Guð minn góður! Gefðu, að næsti lækn-
ir verði heima!“
En hann hafði líka farið út.
„Guð minn góður, láttu ekki drenginn
minn deyja!“
Hann hringdi í þriðja lækninn. Ekkert
svar. Ofan af lofti heyrði hann móður drengs-
ins kalla:
„Flýttu þér! í Guðs bænum flýttu þér!“
Hann hafði þegar reynt að ná í alla þá
lækna, sem í bænum voru. Hann þekkti einn
lækni í Hollywood, margar mílur í burtu,
og til hans hringdi hann í örvæntingu sinni.
Læknirinn var stuttorður, er hann gaf fyrir-
mæli sín í símann.
„Komdu með drenginn að símanum. —
Segðu mér nú,“ hélt hann áfram, „kreppir
ann Kt dæluna ganga, rétti hann fram
e aa,n hramminn- dæja, hugsaði ég. Hann
kurteis og ætlar að kveðja mig í tíma.
n eitthvað varð ég að gera til þess að
-g SSa ekki tuttugu og fimm frankana mína.
Ij^.tnk tram úrið mitt og greip utan um úln-
unn
^ - a manninum og taldi æðarslög hans.
þvU V°ru e^iileg — 100 metrar á mínútu —
^ttingur, ég meina auðvitað 100 slög á
PPnútu.
e d^ja, sagði ég uppörfandi. Það er ekk-
Pill a^Variegt- Takið reglulega inn salmiaks-
gr Ur’ ha® er ágætt að taka þær með hafra-
a aut‘ Gangið svo með sólgleraugu. Það er
kjö'arS satt, að þér skuluð ekki borða nauta-
0 næstu daga. Eftir stuttan tíma mun
sjúkdómurinn hverfa af sjálfu sér. Það eru
tuttugu og fimm frankar, herra.
Hann fór ánægður burtu og ég tók þétt-
ings fast í hönd hans að skilnaði, eins og
annarra sjúklinga minna.
En mér þótti leitt, að í fyrsta skipti síðan
ég fór út á læknisbrautina var ég ekki ánægð-
ur með sjúkdómsgreiningu mína.
Mér hefði þótt gaman að vita, hvað gekk
að manninum.
En ég veit það núna. Hann var með — já,
það er ekki skemmtilegt að segja frá því,
en hann var með kláða. Og nú hef ég tekið
sjúkdóminn.
HEIMILISBLAÐIÐ — 61