Heimilisblaðið - 01.03.1957, Blaðsíða 32

hans, undirstrikaði hann þessi sannindi með
því að segja: „Gerið þetta ekki einu sinni
enn, því að þá hendir yður nokkuð hræðilegt.
Þér eruð virði þeirrar fyrirhafnar, sem ég
hef þegar haft af yður, en heldur ekki meir!“
Ég gerði mér Ijóst, að ég myndi aldrei losna,
Því að ég vissi of mikið. Ég veit nefnilega
um ýmislegt, sem enginn ætti að þekkja. Ég
þekki þjófana og milligöngumennina. Ég
þekki hvert smáatriði í gangi málanna, venj-
ur þeirra og samkomustaði. Ég veit hvernig
þeir fara að því að leika á lögregluna, og ég
þekki skyssurnar, sem lögreglan gerir. Ég
þekki þetta allt saman mætavel, og þess-
vegna má ég ekki sleppa. Tvisvar hefur mér
verið hlíft, — af því að það gat borgað sig.
Ég er þjófunum ómetanleg aðstoð. Vegna
uppruna míns og uppeldis fellur enginn
grunur á mig, og ég get farið óhindrað allra
minna ferða. Það grunar enginn unga stúlku
af góðu fólki um að vera í slagtogi með
glæpamannaf lokki ‘ ‘.
,,0g nú hef ég eyðilagt allt fyrir yður“,
sagði Thomas.
Katherina yppti öxlum. „Þetta er vilji ör-
laganna. Þegar ég sá yður koma inn í veit-
ingastofuna, stirðnaði ég upp, — ég hafði
ekki hugmynd um, hvað til bragðs skyldi
taka. Ég vissi, að hjá því gat ekki farið, að
þér kæmuð auga á mig, og þér mynduð koma
til mín strax og þér þekktuð mig. Og þann-
ig fór líka ....
Ég veit ekki, hvað ég sagði við yður, en
ég reyndi að reka yður út. Ef þér hefðuð
gengið þegjandi út, býst ég við, að þér hefð-
uð fengið að fara í friði. En þar sem þér
þrjózkuðuzt við og fóruð hvergi, þá var það
sama sem að stinga höfðinu inn í lykkjuna.
Þér hefðuð löngu síðar verið fiskaður upp
úr Signu.
En eitthvað varð til bragðs að taka. Það
hefði ekkert stoðað að reyna dyrnar, en ég
þekkti aðra útgönguleið. Flestir þekkja hana
að vísu, en það má aldrei nota hana. Um það
er þegjandi samkomulag. Vandinn var sá,
að koma yður út þessa leið með mér. Þá
mundi ég skyndilega eftir rafljósaskápnum.
Ég vissi, að hann var rétt innan við dyrnar,
og afar auðvelt að slökkva ljósin, en að
hvaða gagni kom það, ef ég sæi heldur ekk-
ert, þegar ljósin slokknuðu? Ég lokaði því
augunum í tvær mínútur, fálmaði síðan eft-
ir aðalrofanum, slökkti Ijósið, læsti skápn-
um og stakk lyklinum í vasa minn, og fór
síðan að leita að yður. Þér vitið bezt sjálfur,
hvað síðan gerðist“.
„Þér björguðuð lífi mínu“, sagði Thomas.
„Má vera“, svaraði hún.
„Og af þessu leiðir, að nú sækjast þessir
náungar eftir að koma yður fyrir kattarnef ?“
„Yður líka“, svaraði hún. „Við erum í
sama númeri. Húsbóndinn, það er sá svip-
ljóti, Shamer heitir hann reyndar, — hann
gefst ekki upp fyrr en hann hefur náð okk-
ur báðum, og hann er vanur að fá vilja sín-
um framgengt".
„Já, það má vera,“ svaraði Thomas, „en
hann er nú ekki einn um að ákveða það“.
Katherina leit á hann. „Þér þekkið hann
ekki, þér hafið álíka mikla möguleika á móti
manni eins og Shamer og hvítvoðungur á
móti tígrisdýri, sem rænt hefur verið feng
sínum“.
—o—
Tólf klukkustundir voru liðnar.
Þau höfðu baðað sig í ánni og sofið síðan.
Katherina var komin í föt Thomas. Þau
voru henni að vísu allt of stór, svo að hún
leit út eins og telpukrakki í leik með full-
orðinsföt.
„Jæja“, sagði hún, „hérna höfum við átt
saman dásamlega friðsælan dag, og ef allt
væri í lagi, gætum við lagt af stað og fengið
okkur gistingu á þægilegu hóteli. En því er
nú ekki þannig farið, og enda þótt þér trúið
því ekki, þá erum við í hræðilegri klípu.
Við verðum að gera allt, sem við getum
til þess, að þeir komist ekki á slóð okkar.
Fyrsta mánuðinn leita þeir um allt Frakk-
land þvert og endilangt, og okkur þýðir
ekkert að reyna að komast úr landi, því að
þeir hafa auga með öllum höfnum og landa-
mærastöðvum. Húsbóndinn hefur allsstaðar
sambönd, og hann þarf ekki annað en kippa
í þræðina. Veitingastofan Blauta flaggið er
eins konar fréttamiðstöð. 1 gærkvöldi var
þar útgefin tilkynning um flótta minn, Form-
ósu, — og það sem mikilsverðara er, að
húsbóndinn vildi gjarnan hafa hendur í hári
mínu. Og þar sem það borgar sig alltaf að
gera húsbóndanum smágreiða, er ekki til
svo auvirðilegur flækingur, að hann sé ekki
76 — HEIMILISBLAÐH)