Heimilisblaðið - 01.03.1957, Blaðsíða 28

til neinna vandræða með því. Ég get svarið
að ég var sannfærð um, að þér hefðuð ekið
eins og leið lá til Bordeaux. Ég gerði mér í
hugarlund, að þér væruð á leiðinni gegnum
Chartres, borðuðuð hádegisverð í Poitérs
eða Angouléme. Og þegar ég svo skyndilega
kom auga á yður i þessari andstyggilegu
krá .... Nei, en ég ásaka yður ekki fyrir
neitt, en hvernig í ósköpunum fóruð þér
eiginlega að því að hafa upp á mér?“
Thomas sagði henni frá því, hvernig hann
hefði af tilviljun rekizt inn í krána.
,,Ég sá yður ekki strax“, sagði hann, ,,en
ég ætlaði naumast að trúa mínum eigin
augum“.
Katherina andvarpaði. ,,Ég vildi bara óska,
að þér hefðuð ekki séð mig. Og eitt get ég
sagt yður: Verndarengillinn yðar hefur stað-
ið sig harla lélega í stöðu sinni, úr því að
þér fóruð að rekast þangað inn.“
,,í sannleika sagt,“ sagði Thomas, ,,þá
fannst mér gestirnir líta harla misyndislega
út, þótt kráin virtist að utan vera sæmilega
virðingarverð kaffistofa.“
„Það kemur örsjaldan fyrir,“ sagði Kathe-
rina, ,,að þangað rekist ,,utanaðkomandi“
inn. örsjaldan. Blauta flaggið er nokkuð sér-
stök kaffistofa, eins og lega hennar bendir
til. En það hefur sem sagt komið fyrir, að
þangað hafi rekizt utanaðkomandi maður,
og þá, — ja, ég veit að vísu ekki, hvað hend-
ir hann, en hann hverfur fyrir fullt og allt,
nema því aðeins, að einhver viðstaddur hafi
getað mælt með honum.“
,,Utanaðkomandi?“ spurði Thomas undr-
andi. „Mér skjátlaðist þá ekki í áliti mínu
á staðnum. Þetta er þá einskonar klúbbur,
þetta Blauta flagg.“
Katherine kinkaði kolli. „Já, eins kon-
ar klúbbur. í rauninni er þetta ræningja-
bæli, svo að notað sé gamaldags nafn. Þetta
er samkomustaður glæpamannaflokks. Og
ég er meðlimur flokksins. Ég skal segja yð-
ur nokkuð. Ef þér spyrjið mig, hver ég sé,
get ég með sanni sagt, að ég sé þjófur.
Glæpakvendi!“
4. kafli.
Sek eða saklaus?
Thomas hafði orðið fyrir ýmsu óvæntu
á ævi sinni, en þessi orð Katherine gerðu
hann furðu lostinn. Hann starði á hana.
Svitinn brauzt fram á enni hans, en svo
skýrðust hugsanir hans aftur, og hann tók
að brjóta heilann um þær staðreyndir, sem
fyrir lágu.
Þessi yndislega, háttprúða, unga stúlka
glæpakvendi! Þessi dásamlegi ferðafélagi
hans, sem hann hafði verið svo stoltur af,
réttur og sléttur þjófur! Katherine — For-
mósa! Unga stúlkan, sem hann hafði kysst
á höndina, og sem hafði skilið eftir bréf til
hans, þar sem stóð: „Þér hafið gert mér
svo örðugt að breyta rétt . . .“
Hugsunin um þetta kom honum til að
spretta á fætur, — fyrir þessu viku allar
aðrar staðreyndir, fuku út í veður og vind
og eftir varð aðeins tvennt, sem hlaut að
vera hreinn sannleikurinn.
1 fyrsta lagi, að þótt hún kallaði sig
glæpakvendi, þá var hún það ekki, — ekki
í eðli sínu. Og í öðru lagi, þá var hann ást-
fanginn af glæpakvendi.
„Það er ekki auðvelt að kingja svona
nokkru,“ sagði hún og reyndi að vera kald-
hæðin.
Hann leit upp og mætti gráum augum
hennar.
„Það má vera, ef þetta væri satt,“ sagði
hann.
„Þetta er satt! Það hljótið þér að gera
yður ljóst.“
Hann horfði fast á hana. „Ég trúi ekki
öðru en því, að þér hafið gert yður seka um
afbrot af einhverri ástæðu, — vegna þess,
að þér voruð neyddar til þess. En þess vegna
þurfið þér alls ekki að vera afbrotakona.
Þér gætuð aldrei orðið það, ekkert í heimi
gæti gert yður að því.“
Hún leit undan og strauk hendinni yfir
ennið.
„Það er ákaflega fallegt af yður að taka
þessu svona,“ sagði hún, „en svo auðveld-
lega verður ekki sloppið frá því.“
„Ég vil alls ekki á nokkurn hátt slepp3
frá því,“ sagði hann. „Það skiftir mig engu
máli, hverja þér hafið umgengizt eða hvað
þér hafið gert. Gestirnir í kránni voru glæpa'
menn, en það hafið þér aldrei verið. Ein'
hverra ástæðna vegna hafið þér neyðst til
þess að ganga í hóp þessa fólks. Hverjar
þær ástæður eru, veit ég ekki, en það skiftir
heldur ekki nokkru minnsta máli. Þér hafið
áreiðanlega haft yðar gildu ástæður, og þa^
72 — HEIMILISBLAÐIÐ