Heimilisblaðið - 01.03.1957, Blaðsíða 14

endilega ég?“ Hversvegna ekki einmitt ég?
Krabbinn er miskunnarlaus og seindrepandi.
Það, sem gerði mér erfiðast fyrir, var með-
vitundin um, að ég þyrfti að yfirgefa eigin-
mann minn og þrjú börn, sem voru einmitt
á þeim aldri, þegar þau höfðu hvað mesta
þörf fyrir ráðleggingar og aðstoð mömmu.
Heit tárin vættu koddann minn, meðan ég
barðist við þessi heilabrot.
Presturinn okkar færði mér bók, Litla
bænabókin mín hét hún og var eftir John
Baillie. Guð hlýtur að hafa leitt athygli mína
strax að þessum orðum, því að þau voru
einmitt svarið við angist minni: Ég þori
óttalaust að fela alla ástvini mína þinni
vörzlu, því ég veit, að ást þín á þeim er ekki
minni en mín.
Ég bað prestinn um að undirstrika þá
ritningartexta, sem bezt gœtu hjálpað mér
til að búa mig undir dauðann. Hann undir-
strikaði eftirfarandi ritningarstaði, og þá
hef ég lesið hvað eftir annað: Jóhannesar
guðspjall 14: 1—3, 18—20; 16: 16—23, 25,
33, og allur 20 kafli og 21. Bréf Páls til
Rómverja 8: 35—39; Fyrsta bréf Páls til
Korinthumanna 5: 1; bréfið til Filippíu-
manna 1: 20—33; fyrsta bréf til Þessalón-
íkumanna 5: 1—11; Opinberunarbók Jó-
hannesar 21: 1—4.
Næsta baráttan, sem ég varð að heyja,
var sú að þurrka út hverja framtíðarósk.
Það, sem við höfðum ætlað okkur að gera
saman, framtíðardrauma mína, — öllu þessu
varð ég að gleyma. Því að ég vissi, að bæði
fjölskylda mín og ég sjálf gátum því aðeins
verið glöð og róleg, ef ég léti hverjum degi
nægja sitt.
Á Þorláksmessu kom ég heim af sjúkra-
húsinu. I tíu vikur hef ég nú horfzt í augu
við dauðann, og ég get með sanni sagt, að
hver einasti dagur hafi verið mér ánægju-
legur. Ég hef verið róleg og innilega þakk-
lát fyrir allt það dásamlega og hugsunar-
sama, sem fjölskylda mín og vinir hafa fyr-
ir mig gert.
Lífið hefur gefið mér gnótt möguleika til
þess að vera hamingjusöm þessi 42 ár, sem
ég hef lifað, — og ég get enn verið ham-
ingjusöm yfir ýmsu. Meðöl og töflur draga
úr ógleði minni og kvölum. Væri ekki allt
talsvert öðruvísi, ef ég lægi, yfirkomin af
kvölum og þyrfti að horfa á fjölskyldu mína
ofþreyta sig á að annast mig? Við höfutf1
fengið okkur ráðskonu til þess að ég SeJl
algerlega helgað mig manni mínum og börn-
um. (Hún verður áfram hjá þeim, eftir
ég er farin).
Börnin hafa að sjálfsögðu fengið vitneskju
um þetta. Ég sagði þeim yngstu, Alice
Richard, það sjálf. Elzta dóttir okkar, Jackie’
hefur alltaf verið elskari að föður sínuiUi
svo að hann sagði henni það.
Alice, sem er þrettán ára, sagðist ekk1
trúa þessu. Hún fór að tala um einn kunu'
ingja okkar, sem allir álitu ólæknandi, eJ1
náði aftur fullri heilsu. Hún gerði sér sanU'
leikann ljósan smám saman, og það var gotl
Richard, 12 ára, er yngsta barnið mitt,
ég tók hann í fang mér og sagði honum
því, sem ég hafði fengið að vita á sjúkra'
húsinu, að ég yrði bráðum að fara frá þeiUi’
Hann grét, og tár okkar runnu saman.
reyndi að skýra það fyrir honum, að þett®
væri Guðs vilji.
Þegar maður veit, að maður á skaiuiut
eftir, er það freistandi að nota síðustu stund'
irnar til þess að ráðleggja og hvetja. Fyrir
þeirri freistingu ætla ég ekki að falla. Á liðn
um árum hef ég hvað eftir annað látið mU13
lífsheimspeki í ljós, og ég er sannfærð uö1,
að ef hún kemur einhverntíma til með
móta afstöðu barna minna til tilverunnar’
þá gerir hún það nú þegar.
Ég hef sagt mörg hundruð sinnum, þ°r*
ekki sé orðalagið alltaf hið sama: ,,Ég vl,
miklu heldur sjá, að þú náir ekki settu mark1
en að þú svindlir þig að því.“ Við höfum im1
prentað bömunum, að ,,það er léttara 3
x ---- , --- 7 7X----- -- -----
læra að leika sér en vinna, þessvegna
um við að kenna ykkur að vinna.“ Ég vel*
ekki hversu mikið það kann að hafa styrkt
skapgerð þeirra að láta þau hlaða upP
brenni, mála girðingar eða halda á hvolp
unum, þegar þeir voru bólusettir, en þet*3
voru þó atburðir, sem við lifðum saman-
Við höfum reynt að kenna bömum okk
ar að þekkja náttúruna. „Einhverntín13
kunnið þið að tapa peningum ykkar og kunU'
ingjurn," höfum við sagt þeim. ,,En ef Þlð
kunnið að gleðjast yfir náttúrunni, rnU11
ykkur aldrei skorta lífsgleði.“ Við höfui11
farið saman í margar gönguferðir og borð
að undir berum himni; við höfum unnið 1
garðinum, fylgzt með fuglunum, og farið 3
58 — HEMILISBLAÐEÐ