Heimilisblaðið - 01.03.1979, Qupperneq 31

Kalli og Palli eru að kasta hringjum og litla negra-
stúlkan horfir á. Allt í einu fer hún að hágráta.
”£>ú skalt ekki vera svona leið útaf þessu, Dótó
útla,“ segir Kalh samúðarfullur, „þú mátt gjarna vera
„Það veit ég,“ sagði Dódó, „ég græt bara af
kví, að ég get sjálfsagt ekki hitt, ef ég kasta hringjun-
um“. „Bíddu og sjáðu, Dódó,“ segir KaUi, því núna
kemur nashymingurinn! Góði nashymingurinn er
strax með á nótunum. Hann grípur hringina með
horninu sínu og Dódó skemmtir sér alveg prýðilega,
því nú hittir hún í hverju kasti.
Eh finir háir hattar, sem KalU og PalU eru með,
úgsa dýrin full aðdáunar. „En hvað þeir em montnir
úieð þá|“ Lítlu spjtráungamir tvei setjast niður tU
njóta fegurðar sólarlagsins, en fyrst taka þeir
an hattana og leggja þá á jörðina á bak við sig.
„Nú ætla ég að stríða þeim dáUtið,“ segir fíllinn við
skjaldbökuna. Svo sprautar hann vatni úr rananum
ofan í fínu hattana og þegar KalU og PaUi setja upp
hattana fá þeir sannarlega kælingu dýmnum tU mik-
Ular skemmtunar.