Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1918, Side 50

Sannarlega hefðum vér aldrei orkað að elja kappi við
örlögin eða ástundað að sækja fram á leið, heldur þokast
aftur á bak og orðið að djöílum, ef hið góða lögmál hefði
eigi látið oss hæði í svefni, draumi og dauða njóta gleymsku,
svölunar og endurnæringar annað veiflð.
Hafið þér ekki stundum, kærir bræður, kent yður styrkta
og endurnærða eflir svefninn, og eigi að eins það, heldur
jafnvel eins og hreinni og betri en áður? Jú, vissulega. Og
slundum er eins og yður óri óljóst fyrir því, að þér hafið i
svefninum orðið fyrir ljósum og ljúfum áhrifum, sem þér
fáið eigi gert yður grein fyrir.
Vitið þá, hræður mínir, að guðdómsneistinn í yður, sem
er í rauninni ekki annað en þér sjálfir, hefur á meðan lík-
ami j'ðar lá í fjötrum, fjötrum holdsins og syndarinnar og
lastanna, fjötrum sjúkdóms og sorgar, eða þeim, sem dóm-
arar þjóðfélagsins hafa lagt á yður, horfið skamma stund
aftur til uppsprettu sinnar og allað sér endurnæringar.
Erfið er sóknin hekk úr hekk í skóla lífsins, erfiðar náms-
greinarnar, en enginn af oss þarf að gera sér von um lausn,
fyr en hann er búinn að læra hlulverkið reiprennandi. Þung
og þreytandi er gangan, hörmungarnar óteljandi, vegurinn
vandrataður, að eins örmjótt einstigi upp að ganga yfir
ómælisdjúp, þar sem allra veðra er von og ekkert afdrep
sézt. Að eins endur og sinn komum vér auga á lilið blóm.
Að eins endur og sinn brosir sólin við oss lilla hríð.
Já, erfitt er námið í reynzluskóla lífsins, beizkar og tor-
veldar leksíurnar. Örðug er andans för um efnisheiminn
af einu stigi á annað, ótal hrattir hjallar á leiðinni, sem upp
verður að klifa, ótal þrautir að sigra áður vegfarandinn sé
kominn það áleiðis, að hann geli tekið sæti með afreks-
48